Usprawiedliwieni zbrodniarze wojny totalnej (3)
Od koncepcji do czynów – niemieckie naloty dywanowe!
Koncepcja użycia wielkich skupisk eskadr bombowych na niewielkim obszarze zakładała wizję okrutnych zniszczeń, ze szczególnym uwzględnieniem uśmiercenia tkanki ludzkiej. Dany obszar podczas bombardowania zamieniał się w morze ruin, co powodowało zniszczenie wszystkiego a nie tylko celów o charakterystyce militarnej, wojskowej, czy gospodarczej. Określenie „dywanowy” wzięło się od skojarzenia z dywanem z bomb, nakładanym na cały bombardowany teren. Taktykę nalotu dywanowego zapoczątkowała armia włoska, która użyła wielkich formacji lotnictwa bombowego w wojnie przeciw Abisynii w 1935 r. Potem Legion Condor, który wsparł w wojnie domowej gen. Franco, dokonał „eksperymentalnego” ataku (ok. 25 samolotów włoskich i niemieckich) na baskijskie miasteczko Guernica 26. kwietnia 1937 r., w wyniku którego zostało ono zniszczone (śmierć poniosło, wg. różnych szacunków, 120-400 osób).
Guernica to słynny obraz Pablo Picassa, namalowany w 1937 roku w reakcji na wojnę domową w Hiszpanii. Dzieło jest aktem protestu wobec przemocy i jednocześnie wielką manifestacją pacyfizmu. Malarz przewidział w swym dziele niszczycielskie skutki użycia zaawansowanej techniki przeciwko człowiekowi. „Guernica” przedstawia zdeformowane postaci ludzkie i zwierzęce, tworzące chaotyczne kłębowisko. Widać tu pokawałkowane ciała, zwłaszcza głowy i kończyny. Odcięte ręce kurczowo zaciskają się na trzymanych przedmiotach: świecy czy mieczu. Usta postaci są najczęściej rozwarte w niemym krzyku, w ich oczach widać przerażenie. Ludzie zdają się wić w przedśmiertnych jękach. Sylwetki ludzkie zlewają się ze zwierzęcymi. Taki los czekał zabitych przez skrzydlate maszyny, często we śnie! 1. września 1939 roku rozpoczyna się II wojna światowa – Hitler bez wypowiedzenie wojny atakuje niepodległą Polskę. Pierwszym strategicznym bombardowaniem dywanowym był atak na Wieluń 1. września, potem na Frampol (13. września), powodując niemal całkowite zniszczenie tych nie bronionych miast i wysokie straty w ludności (odpowiednio 1,3 i 3 tys.). Frampol to małe miasteczko niedaleko Biłgoraja. Dzięki największemu rynkowi w Europie i regularnemu układowi ulic i kwartałów dało się tam przebadać skuteczność operacji bombowych. Potwierdzono skuteczność przyjętych założeń i zastosowano je w dalszych etapach wojny.
Stolica Polski – Warszawa – była bombardowana od 1. do 26. września, z najsilniejszym nalotem dywanowym 25. września („lany poniedziałek”), podczas którego niemieckie lotnictwo wykonało 1150 misji, zrzucając ok. 570 t bomb. Przyniosło to ogromne zniszczenia i śmierć ok. 25 tys. ludzi (łącznie poprzez ataki lotnicze i ostrzał artyleryjski miasta).
Holandia po wybuchu II wojny światowej ogłosiła neutralność. Hitlerowskie Niemcy miały jednak co do tego państwa swoje plany strategiczne i musiały go zdobyć. Holandia została uznana przez Niemców za strategiczny obszar, którego opanowanie jest konieczne przed szykowaną kampanią francuską. Granica niemiecko-francuska była silnie ufortyfikowana. Francuzi wznieśli tam system zapór i bunkrów – linię Maginota. Był to silnie ufortyfikowany, liczący 450 km odcinek graniczny. Francuzi twierdzili, że jest nie do zdobycia. Niemcy postanowili go obejść fortelem, uderzając na Francję od strony Holandii i Belgii. Niemiecki generał, Hans Schmidt zagroził Holendrom, iż jeśli ci nie skapitulują, to wówczas na duże ich miasto zostaną wysłane bombowce. Holendrzy zgodzili się na rokowania, które jednak były przeciągane. W tym czasie bombowce Heinkel He 111 były już w drodze na Rotterdam. Był ciepły majowy czas roku 1940! Niemieckie bombowce zaczęły bombardowanie liczącego ok. 2,5 km2 średniowiecznego centrum miasta. Widok miasta przypominał potem ten, znany z Hiroshimy, gdzie Amerykanie zrzucili bombę atomową. Śmierć poniosło ok. 1 000 mieszkańców. Efekt w obu przypadkach był ten sam. Zarówno Holendrzy, jak i Japończycy poddali się. 7. – 8. września 1940 Hitler rozwścieczony atakami na cele niemieckie postanowił zmieść stolicę Wielkiej Brytanii z powierzchni ziemi. 7. września 1940 roku rozpoczęła się trzecia, decydująca faza bitwy o Wielką Brytanię. Potężna armada ponad tysiąca samolotów Luftwaffe zaatakowała stolicę UK. Na miasto spadł grad bomb, które niszczyły cele przemysłowe, wojskowe oraz cywilne. Zginęło 450 osób, a 1600 zostało rannych. Niemcy stracili 41 maszyn. 515 niemieckich samolotów zaatakowało Coventry wieczorem 14. listopada 1940 r. (operacja Sonata Księżycowa, niem. Mondscheinsonate) – zrzucono ponad 500 t bomb. Przemysłowe miasto zostało niemal całkowicie zniszczone i tylko dzięki sieci doskonałych schronów liczbę ofiar ograniczono do ok. 600 zabitych i 1200 rannych. Stałym nalotom poddany został Londyn (tzw. London Blitz), w wyniku czego zginęły setki mieszkańców. (Cdn.)
Roman Boryczko,
marzec 2020
