USA według dziennikarza Seymoura Hersha to międzynarodowa mafia i bezwzględny terrorysta

Seymour Hersh to dziś staruszek. 85-letni dziennikarz żydowskiego pochodzenia od zawsze był nazywany przez „jastrzębi wojny” w USA „terrorystą amerykańskiego dziennikarstwa”, kłamcą, fantastą, piewcą teorii spiskowych, wariatem. W 1969 roku na fali antywojennej dziennikarskiej roboty opublikował opowiadanie o amerykańskiej masakrze wojskowej w My Son My w Wietnamie, za co otrzymał nagrodę Pulitzera. W latach 70. pisał o aferze Watergate, czym też nie przysporzył sobie przyjaciół. Rok 2004 – wojna z islamskim terroryzmem i na jaw wychodzą fakty, że w jurysdykcji amerykańskiej jest baza (faktycznie obóz koncentracyjny) dla więźniów przetrzymywanych a nigdy nie skazanych, nie mających prawidłowego przewodu sądowego, faktycznie porwanych przez rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej do jednej z tajnych baz. Tu – Abu Ghraib.

Jego dziennikarskie i wydawnicze nagrody obejmują nagrodę Pulitzera, pięć nagród George’a Polka, dwie nagrody National Magazine Awards i kilkanaście innych nagród za dziennikarstwo śledcze. 8. lutego 2023 roku amerykański dziennikarz Seymour Hersh opublikował część dokumentów ze śledztwa, dotyczącego dziwnych zdarzeń na Morzu Bałtyckim i unicestwienia rosyjskiej własności rurociągów Nord Stream. Na platformie Substack ukazalo się to pod tytułem: How America Destroyed the Nord Stream Gas Pipeline.

X X X

Jedno z najznamienitszych centów nurkowania głębokowodnego znajduje się w bardzo niepozornym miejscu. Centrum nurkowe US Navy według map satelitarnych znajdowało się pośrodku wiejskiej drogi na wsi w Panama City – obecnie lokalizator wskazuje kwitnący kurort na południowo-zachodniej Florydzie. „Kompleks – matowa, betonowa konstrukcja z czasów II wojny światowej, przypominająca prowincjonalną szkołę zawodową. Po drugiej stronie ulicy, obecnie czteropasmowej autostrady, stłoczona jest pralnia i szkoła tańca”. Centrum w Panama City szczyci się drugim co do wielkości krytym basenem w Ameryce i było idealnym miejscem do rekrutacji najlepszych adeptów tej dyscypliny pływackiej. Według Hersha ośrodek „od dziesięcioleci szkoli wysoko wykwalifikowanych nurków głębinowych, którzy są przydzielani do amerykańskich jednostek wojskowych na całym świecie”. Nurków zatrudnia się komercyjnie – na przykład oczyszczanie portów i plaż z gruzu i niewybuchów, można jednak wynająć ich do niezbyt etycznych misji – podkopywanie zagranicznych platform wiertniczych, zatykanie zaworów elektrowni podwodnych, niszczenie śluz na najważniejszych kanałach żeglugowych. Nurkowie specjalistyczni mogą być wykorzystywani również do misji bojowych o charakterze militarnym.

 X X X

Stany Zjednoczone były przeciwne realizacji Nord Stream 2 od chwili ogłoszenia projektu w 2015 roku za czasów administracji Baracka Obamy. Każda kolejna administracja amerykańska, państwa opresyjnego, „światowego zbira”, kontynuuje  tradycyjną politykę USA wobec nowych gazociągów, łączących Rosję z Europą. Plan obecnie dopięty, w roku 2023 obejmował hegemonię gospodarki amerykańskiej nad europejską i całkowitą zależność od globalnych amerykańskich korporacji dla rynków w Europie.

Za prezydentury Donalda Trumpa stanowisko USA w tej sprawie zaostrzyło się. Sprzeciw Washingtonu wobec NS2  sprzyjał realizacji celu polityki energetycznej administracji Trumpa, jakim było zwiększenie eksportu amerykańskiego LNG, m.in. na rynki europejskie. O poparciu dla eksportu rodzimego surowca świadczą m.in. wypowiedzi Donalda Trumpa (np. w trakcie wizyty w Polsce czy szczytu USA–państwa bałtyckie) oraz sekretarza ds. energii. Według nich większy eksport amerykańskiego LNG mógł przyczynić się do dywersyfikacji źródeł dostaw w Europie i zmniejszenia zależności od dostaw z Rosji, w tym głównie w Europie. USA postrzegały projekt jako wyzwanie dla europejskiego bezpieczeństwa energetycznego, a nowe powiązania gazowe UE z Rosją jako utrudnienie dla dywersyfikacji źródeł dostaw surowca, ale też stabilności i bezpieczeństwa w Europie, szczególnie Środkowej i Wschodniej. Pewnym wyzwalaczem dla USA stał się wewnętrzny konflikt FR z Ukrainą – aneksja Krymu i rosyjsko-ukraiński konflikt w Donbassie. Amerykański eksport LNG do Europy wzrósł w 2017 roku w porównaniu z 2016, ale dla potrzeb prężnych gospodarek Unii Europejskiej był promilem całości unijnych potrzeb – mniej niż 1% całego importu. Światowy bandyta wiedział jak to zmienić. Amerykańska ofensywa skutkowała objęciem sankcjami europejskich firm, zaangażowanych w realizację gazociągu, dzięki ustawie CAATSA ze stycznia 2021 r. Amerykański kij wsadzony w europejskie mrowisko zdał egzamin. W optyce potęgi gospodarczej i finansowej Niemiec, ale też Austrii, Holandii i kilku innych państw dominowało podejście komercyjne. Polska, państwa bałtyckie, Dania oraz USA łączyły projekt teoretycznie z kwestiami bezpieczeństwa (Polska faktycznie była bezwolną pustynią dla wszelkiej, również kryminalnej i agenturalnej działalności USA), nie tylko energetycznego. (Cdn.)

Roman Boryczko,

 17.02.2023