Knurowskiej „Dwójce” stuknęło 85 wiosen

Tacy byliśmy jeszcze wczoraj*

 

Witam Was w ten uroczysty czas. „Dwójka” dziś swój jubileusz ma.

Już 85 lat mija, gdy powstał wspólny nasz szkolny dom,

w którym dzieci te w perły zmieniają się.

Mija czas, kolejny szkolny rok.

Wspomnień czar zatacza życia krąg.

A nasza szkoła tętni życiem, gwarem uczniowskich, radosnych serc,

bawi uczy nas i tak już co dzień tu jest.

Tacy jesteśmy nie od wczoraj.

A dzisiaj cieszy mnie,

że spełnia się Karola Miarki sen.

 

[Słowa do muzyki zespołu „UNIVERSE” napisały BEATA WAPIŃSKA i TERESA BOCHENEK]. 

 

Z tej to okazji tegoroczna XVI edycja „Biesiady u Tereski” otrzymała szczególnie uroczystą oprawę. Na uroczystościach urodzinowych obecny był prezydent miasta – Adam Rams a także zastępca prezydenta – Piotr Surówka. Władze powiatu gliwickiego reprezentowała wicestarosta powiatu – pani Ewa Jurczyga, obecny był też zastępca przewodniczącego RM – pan Jerzy Pach oraz przedstawiciele Rady Miasta. Na uroczystości jubileuszowe przybyli także: wizytator Kuratorium Oświaty w Katowicach, pan Arkadiusz Trzebuniak, przedstawiciele szkół i jednostek oświatowych miasta Knurowa, Policji Państwowej, duchowieństwa, licznie zgromadzeni mieszkańcy oraz rodzice, a także delegacja Stowarzyszenia Pilchowiczanie Pilchowiczanom. Nie mogło także zabraknąć kustosza  pana Bogusława Szyguły, który z uwagą przyglądał się występom dzieci i młodzieży.

Teresa Bochenek – dyrektor Miejskiej Szkoły z Oddziałami Integracyjnymi nr 2 im. Karola Miarki w Knurowie. “Dziś cieszy mnie, że spełnia się Karola Miarki sen…”

Dzieci i ich wychowawcy a także rodzice. To dzięki nim szkoła jest wizytówką miasta i powiatu

Prezent urodzinowy zebranym gościom zgotowała gospodyni biesiadnego urodzinowego przyjęcia, dyrektor Miejskiej Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 2 im. Karola Miarki w Knurowie – Teresa Bochenek, która otwierając uroczystości dała się poznać jako piosenkarka. (Już na samym początku publiczność zgotowała naszej Teresce* owację na stojąco). Tradycyjnie – jak biesiada to pieśniczki, tańce, ślonske beranie, tym razem jednak uczniowie – także w gwarze śląskiej – przedstawili program, nawiązujący do historii szkoły.

SAM WSZYSKO MO SWOJ PLAC. ŻODYN SAM NICZEGO NA NOWO NIY ODKRYWO, SAM TAK BOŁO DYCKO. MY TERA YNO ŁO TYM SPOMINOMY, A NIKEJ ŻOL, FEST ŻOL, ŻE MOC TYCH ZWYCZAJÓW PRZEMINYŁO

Młody człowiek jako narrator wprowadzał publiczność w coraz to nowe wątki historyczne. Wszystko wplecione było w nasze śląskie tradycje, było więc po naszymu i po „polskiemu”.

Było po naszymu i po „polskiemu”…

Znalazł się i czas na wspomnienia, gdzie dawni wychowankowie a także wychowawcy – już teraz w stanie spoczynku – przenieśli nas w czasy, kiedy to sami byli uczniami tejże zacnej solenizantki. Gościem honorowym uroczystości był znany piosenkarz, muzyk, wokalista – członek zespołu „Universe” – Henryk Czich. Podczas trwających uroczystości artysta wystąpił kilkakrotnie, także w towarzystwie szkolnego chórku dziewczęcego. Nastrój, który wprowadził swoim występem, rozkleił do reszty serca publiczności, a łzy wzruszenia widoczne były nawet w oczach młodzieży.

PREZYDENT MIASTA KNUROWA – ADAM RAMS. WYRAZ TWARZY MÓWI SAM ZA SIEBIE. WSZYSCY PRZEŻYWAMY TE CHWILE PODOBNIE…

„Tacy byliśmy jeszcze wczoraj” – to tytuł jednego z przebojów zespołu. Podczas jubileuszowych uroczystości w knurowskiej szkole stał się także podtytułem jednej z części pięknego spektaklu.

[…] Tacy byliśmy jeszcze wczoraj

wystarczył mały gest, wystarczył gest

(tacy sami jeszcze wczoraj)

I wszystko miało sens

Tacy byliśmy jeszcze wczoraj,

A dzisiaj tak jak sen skończyło się

(tacy sami jeszcze wczoraj)

I gdzie to wszystko jest […].

ZAŚPIEWAĆ Z MISTRZEM – BYWA, ŻE MARZENIA SIĘ SPEŁNIAJĄ, TRZEBA TYLKO BARDZO CHCIEĆ I KONSEKWETNIE DĄŻYĆ DO ICH REALIZACJI

 

Spotkanie stało się chwilą wspominania minionego czasu. Nie jest ważne, czy byliśmy absolwentami tej szkoły czy innej. Wszyscy zaczynali tak samo, tu otrzymali pierwsze lekcje życia, tu też wszyscy zostawiliśmy cząstkę samych siebie. Wszyscy tak samo odczuwamy te chwile, powracają wspomnienia, bo to przecież tu, nigdzie indziej, każdy z nas po raz pierwszy poczuł do dziewczyny z drugiej ławki, coś więcej niż tylko koleżeńską przyjaźń.

Wszystko wtedy było takie niewinne, jeszcze bez kłamstwa, jakiego uczymy się z czasem sami… Bo w sercu zawsze pozostanie ślad tych wspólnie spędzonych lat.

Tu było moje miejsce, tam siedział kumpel – z nim to rżnęliśmy w piłę po lekcjach – a tam siedziała ona, do której wzdychałem na każdej przerwie. Nie wstydźmy się wspomnień, to właśnie tu w murach tego budynku prawie wszystko, co w życiu naszym jest najpiękniejsze, tak naprawdę miało swój początek. Tu był mój ciasny, ale własny kąt, gdzie chętnie wracam pamięcią, ubywa wtedy lat, żal trochę…

– Czas – spadają nieubłaganie karty kalendarza, a my gdzieś tam w środku, jakby ciągle tacy sami. Tylko odeszli już często ci, którym przychodziło się zmagać z naszym opornym myśleniem, zmienił się wystrój sal, godło ma swój właściwy wizerunek i jest coś, czego nam bardzo brakowało, maleńki krzyż w sali lekcyjnej. Szczególny to czas, wielka rocznica, więc nie wypada przejść od tak od słowa do słowa i koniec…. Ktoś zdmuchnął świece na torcie, powiedział kilka słów a przecież ona – nasza solenizantka – tylu nas wychowała, przecież zostawiliśmy tu kawał swojego najpiękniejszego czasu, jaki trwa bodaj najkrócej… Pozyskaliśmy za to wiedzę – drugi dom, który łączy się w jedno z tym rodzinnym pełnym ciepła radości miejscem. To chyba właściwe skojarzenie, paradoksalnie widzimy spójność tych dwóch miejsc z upływem lat, dowodem na to, że nie ma w tych słowach przesady, są wypełnione do ostatnich miejsc sale szkół, gdzie odbywają się takie i podobne uroczystości.

Wiele upłynie czasu, zanim znów przyjdzie nam przeżywać kolejną okrągłą rocznicę w tej szkole, toteż wydaje mi się, że warto puścić nieco wodze fantazji, dać się ponieść wspomnieniom – tacy bowiem jesteśmy, nie do końca dorośli. Szkolne lata to jedna z życiowych pięknych przygód, którą zrozumieć jest nam dane – niestety dopiero po latach.

Piątkowy wieczór w knurowskiej szkole to dwa jubileusze, boć to przecież także „XVI Biesiada u Tereski” – nie sposób wymienić wszystkich nazwisk nauczycieli tejże szkoły. Skoro jednak ta śląska biesiada obchodzi swoje urodziny – wspomnijmy zatem i podziękujmy wychowawcom i nauczycielom oddziałów integracyjnych, których praca polega na utrwalaniu wiedzy o tradycjach, zwyczajach, a także miłości do tej naszej małej ojczyzny.

Wiemy, kim jesteśmy! Jesteśmy dumni ze swojej gwary – mówią młodzi ludzie, nikt tu nikogo do niczego nie zmusza, tu wszyscy po prostu chcą, bo to – co robią – mają w sercu Przajymy ty naszy mały łojczyźnie.

 

Warto przy tej okazji wrócić pamięcią do początków, a z kroniki szkoły wynika, że… 

…uroczystego poświęcenia szkoły w Knurowie, która w owym czasie należała do najpiękniejszych obiektów budownictwa szkolnego w Polsce, dokonano 11. października 1931 roku.

Ceremonii poświęcenia dokonał ks. Alojzy Koziełek, ówczesny proboszcz knurowskiej parafii, asystował mu ks. wikary Fuchs. Dalej w szkolnej kronice czytamy, iż w uroczystościach brali udział: dr. – naczelnik Wydziału Oświecenia Publicznego, wizytatorzy: Musiał, Pszczółka, Kłapa. Obecny był także inż. Kłębowski – kierownik budownictwa nadziemnego, inż. Gruszczyński – powiatowy kierownik budowy szkół powszechnych, Skrzypiec – wicestarosta, inspektor szkolny – B. Rak oraz poseł Bałdyk. W uroczystościach brała udział także delegacja kopalni oraz licznie zgromadzeni mieszkańcy, czytamy w kronice knurowskiej szkoły. (Więcej na https:// msp2knurow.edupage.org / text3 / ?subpage=1).

„Takie będą Rzeczypospolite – jakie ich młodzieży chowanie”:

Często podczas wielkich uroczystości przytaczane jest zdanie naszego wielkiego rodaka – Jana Syriusza Zamojskiego – hetmana koronnego Rzeczypospolitej Obojga Narodów, któremu Zamość zawdzięcza swoje istnienie.

RODZICE, NAUCZYCIELE, WYCHOWAWCY – COŻ POWIEDZIEĆ: “TAKIE BĘDĄ RZECZYPOSPOLITE – JAKIE ICH MŁODZIEŻY CHOWANIE”. PO PROSTU: DZIĘKUJEMY!

Sentencja ta, pomimo upływu kilkuset lat, nie straciła niczego na swojej aktualności. W przypadku Miejskiej Szkoły Podstawowej nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi im. Karola Miarki w Knurowie zdanie to wydaje się mieć szczególne znaczenie, bowiem staranie i poświęcenie – także młodych wychowawców tej szkoły – widać tu na każdym kroku, a wyniki pedagogicznej pracy rozpoznajemy już po zachowaniu ich wychowanków.

Rodzicielska miłość łączy się tu z nauczyciela staraniem, knurowska „Dwójka” to dobre miejsce…

Tereska* – w lokalnej społeczności używa się powszechnie zdrobnienia imienia pani dyrektor, jest to uważane jako gest wielkiej przyjaźni i przywiązania do osoby, która całym sercem związana jest z środowiskiem, z jakiego się wywodzi.

„Tacy byliśmy jeszcze wczoraj*” ; tytuł jednego z przebojów zespołu „Universe”.

www.ticketpro.pl / muzyka/rock / pop 758238 – henryk – czich – tacy – byliśmy – czyli – universe – zna

www.universe.pl / pop / werbrot / v / wordpress /

https://msp2knurow.edupage.org

 

Fotografie i tekst:

Tadeusz Puchałka