Światy Leokadii Komaiszko
Poetka, dziennikarka, literatka, fotografik. Urodzona i ukształtowana duchowo na Wileńszczyźnie (5. stycznia 1963 roku, ojciec Zygmunt Komaiszko, matka Antonina z domu Suswiłło). Leokadia Komaiszko ukończyła Bujwidzką Szkołę Średnią z polskim językiem nauczania na Litwie, jej wyniki nagrodzono złotym medalem (1981). Następnie studiowała dziennikarstwo w Mieńsku na Białorusi. Dyplom zdobyła w roku 1986 i rozpoczęła pracę reporterską w dzienniku „Czerwony Sztandar” (przemianowanym później na „Kurier Wileński”), jedynej wówczas polskiej gazecie na terytorium całego Związku Radzieckiego. Zatrudniona w „Kurierze Wileńskim”, podróżowała śladami Polaków, zamieszkałych w różnych republikach ZSRR i spisywała ich dzieje w literackich reportażach. Teksty Leokadii Komaiszko z Kazachstanu, Syberii, Kaukazu czy Łotwy publikował nie tylko „Kurier Wileński”, o te materiały zabiegały również znane tytuły w Polsce jak „Reporter” oraz polonijne w Europie i na świecie. Na podstawie tych właśnie reportaży powstanie później pokaźnej grubości książka pt: „Nawet ptaki wracają”.
W latach 90. XX w. Leokadia Komaiszko wyjechała do Belgii i tam mieszka na stałe.
Stworzyła, redaguje i wydaje „Listy z daleka”, czasopismo Ogólnoświatowego Korespondencyjnego Klubu Emigrantów (1996), które zostało włączone do Biblioteki Klasycznych Tekstów Literatury Świata, realizowanej w ramach projektu UNESCO.
Jako poetka ma w swoim dorobku pięć indywidualnych tomików poetyckich: „W stronę światła” (1992), „Motyle na łąkach dzieciństwa” (1993), „Zielonosenne kaktusy” (2003), „Tajemny kwiat ruty”(2008) oraz „Leodium qui sera à moi” (grudzień 2010) – po francusku.
Jest autorką tomu reportaży o krzyżowych drogach Polaków na Wschodzie pt.: „Nawet ptaki wracają” (1999) i tegoż tomu w języku francuskim „Même les oiseaux reviennent” (2006) oraz zbioru szkiców literackich o losach Polaków starszego pokolenia w Niemczech: „Wiatr z Hamburga” (2005).
Pracuje nad kolejnymi książkami o losach Polaków, mieszkających poza Polską. Oto niektóre nagrody literackie Leokadii Komaiszko: ¨ Nagroda główna w konkursie poezji – „U progu Kresów” (Chełm, 1992) ¨ Trzecie miejsce w XIV Konkursie Międzynarodowym w Polsce (Wąglany, 1995) ¨ Nagroda główna w konkursie poezji międzynarodowej – „O lampę Ignacego Łukasiewicza” (Polska, 2005) ¨ Drugie miejsce w konkursie poezji międzynarodowej – „Bliżej nieba, bliżej ziemi” (Polska, 2005) ¨ Drugie miejsce w konkursie poezji międzynarodowej – „O lampę Ignacego Łukasiewicza” (Polska, 2007) ¨ Nagroda w VI Konkursie Poezji Polskiej – „U progu Kresów” (Chełm, 1994) ¨ Nagroda w II Konkursie Prozy Literackiej – „Powroty do źródeł” (Tarnów, 1994) ¨ Nagroda Specjalna miesięcznika „Reporter” za reportaże z Kazachstanu (Warszawa, 1988) ¨ Nagroda Honorowa Konsulatu RP w Brukseli i Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie (Apajte, Francja), (Salon Książki Polonijnej, Bruksela 2003). ¨ W marcu 2009 r uhonorowana nagrodą specjalną w II edycji prestiżowego konkursu „Polak Roku w Belgii”, za całokształt dokonań w promowaniu polskości. Organizatorem konkursu jest Konsulat Generalny RP w Brukseli we współpracy z Radą Polonii Belgijskiej, Fundacją Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” pod patronatem Marszałka Senatu RP. * * * Klucz do światów Gleba popękana podczas suszy – błotem przez napływy intensywnych deszczów. Rośliny jak Budda stoickie – na wyżynach walońskiej dąbrowy. Tu tworzę dom mój właściwy, źródło życia i treść. Na promieniach stąd słonecznych po Teklanach chodzę. Po Wilkińcach i Gorzowie. Po Hamburgu i Detmoldzie. Po Bydgoszczy – Dusseldorfie i Olsztynie -Wilnie… Noszę w sobie łącznik światów. Spójnię rodzin i sąsiadów. Klucz kosmiczny co wibruje, uzupełnia. Moc kształtuje.Czerwiec 2011 roku, Liège, Belgia
- 3 gęsi, Flandria
W 5-tą rocznicę pożegnania z Ojcem
Los… ta matematyczna niewiadoma… w jakąż nieskończoność nas poprowadzi? Poziomo jak ślepcy, pionowo jak głusi. Widzieć i słyszeć – tej sztuki w domach i w szkołach nie uczą. Ani też w innych czytanych układach dotychczasowych. W luster mirażach – generacje kulawe rodzin półżywych.. Magów z depozytem energii ukrytym. Pukajcie… a otworzą?3. lipca 2011 roku, Liège, Belgia
- 2007, ardeńskie drogi, Belgia
Kwiecień 2011, Liège, Belgia
- 2007, lama na Wandre
Kwiecień 2011
- 2007, Maasmechelen, chleb i wino
Kwiecień 2011
- 2007, Maredsous, na spacerze 2
we mnie świadomość kolektywną.
W domu, szkole i w pracy. Tak, iż
prawie zapomniałam, że w moim ciele
to ja przecież żyję, lecz nie wszyscy inni! A gdy się znalazłam w rozdmuchanej
świadomości indywidualnej, cóż się
naobijałam o kanty obojętności!
W obcych kulturach, zwyczajami
różnymi pomiędzy – jak się odnajdę?
Kwiecień 2010 roku
- Angleur, spacer
Pięć lat Pięć lat przeleżały fotografie na dotyk wrażliwych oczu nie wywołane. Tyle razy wstrzykiwałam znieczulicę – nie przyjęła się nigdy. Ojcze mój ziemski, z którym z jednejśmy rozpołowionej duszy… Odpuszczam Tobie. Sobie odpuszczam. I… uwalniam Ciebie. Przez smugi powietrza patrzę A za białym koniem Anioły Ciebie prowadzą.
3. lipca 2011 roku
- Ardeny, rzeka l’Ourthe
- Belgia, na polach Boland
2011, Corfu, Grecja
- Eupen, na parkingu
2011, Corfu, Grecja
* – greckie: dzień dobryWiersze Leokadii Komaiszko, fotografie ze zbiorów autorki
Pozdrowienia miłej Pani Leokadii! Cieszę się z tego znaku życia, tym bardziej, po niedawnym wybuchu, zdaje się – w Liège właśnie. Dobrze, że wszyscy jesteście: i rodowici w Liège, i Emigranci. Nieraz też się czuję Emigrantem pozostając w kraju rodzinnym…
Szczęśliwego Nowego Roku!
Romuald
z wioskj Okolicy k. Wilna
29-12-2011
Poezji nie nauczysz się, jak wiersza, poezję trzeba wziąść jak kęs chleba
darowany z Nieba……
o.Benedykt Stefan Zima OCist.
Pozdrawiam serdecznie……………………………
Nie ma takiego miasta Mieńsk i nigdy nie było. To wymysł białoruskich nacjonalistów. Jest miasto Minsk lub (po polsku) Mińsk. Pozdrawiam Panią poetkę.