Potencjał militarny palestyńskiej organizacji „Hamas” (2)

Do niedawna uważano, że brygady bojowe Hamasu to w zasadzie siły lądowe o ograniczonych możliwościach. W toku ostatnich wydarzeń stało się wiadome o formowaniu i rozmieszczeniu jednostek innego rodzaju, choć i one powinny znajdować się w jednostce ogólnej „armii”. Okazało się, iż Brygady Izz ad-Din al-Kassam mają własne jednostki latające. Pojawił się także rodzaj korpusu piechoty morskiej. Palestyna nigdy nie miała pełnoprawnych sił powietrznych, ale teraz część jej zadań przejmują bezzałogowe statki powietrzne.

Pomimo całego postępu większość skrzydła bojowego Hamasu stanowi piechota.

 

Hamas – donatorzy, którzy pomagają ruchowi

Według brytyjskiej gazety The Telegraph głównym sponsorem Hamasu do końca 2011 roku był Iran. Iran nie uznaje Izraela jako bytu państwowego i wzorem 34 państw nie utrzymuje z nim stosunków dyplomatycznych. Gazeta twierdzi, że przekazywał ruchowi około 22 miliony dolarów. Pomoc ta praktycznie ustała w związku z wybuchem wojny domowej w Syrii, gdzie Iran stanął po stronie rządu Bashara al-Assada, a Hamas po stronie bojowników islamskich. Przypomnijmy, iż oś konfliktu narysowali w Syrii odwieczni antagoniści.

Syryjski prezydent Bashar al-Asad poprosił o pomoc Federację Rosyjską, również Iran zakulisowo poparł legalnego władcę Syrii. Po stronie skrajnych radykałów islamskich (również ISIS) stały USA, Turcja, Izrael. Hamas wszedł w tę dziwną koalicję, czym naraził się Iranowi i to był koniec finansowania tej organizacji w tamtej chwili. Dziś Izrael próbuje zdestabilizować sytuację w Syrii. Tak twierdzi syryjski prezydent Bashar al-Asad. Syryjskie władze twierdzą natomiast, że zaatakowano wojskowy ośrodek badawczy.

Według izraelskiego prezydenta Szimona Peresa w wywiadzie dla amerykańskiej telewizji CNN w styczniu 2012 r. Hamas otrzymuje rocznie 900 milionów dolarów od Iranu, Kataru i Turcji. Media podały również, że Hamas otrzymał od Egiptu około 200 milionów dolarów w 2012 roku i 500 milionów dolarów od Kataru w 2013 roku. Ponadto ruch jest finansowany przez prywatnych sponsorów z Arabii Saudyjskiej i innych krajów Zatoki Perskiej, a także Palestyńczyków, mieszkających w Europie i krajach Zatoki Perskiej. Przypomnijmy, iż mimo rozbieżności interesów Turcja i USA są strategicznymi partnerami. Katar staje się jednym z głównych sojuszników Stanów Zjednoczonych spoza NATO. Egipt jest amerykańskim sojusznikiem na Bliskim Wschodzie. Władze w Kairze są odbiorcą pomocy wojskowej USA. Relacje USA z Arabią Saudyjską są coraz gorsze. Sytuację wykorzystują Chiny, które zacieśniają relacje z tym azjatyckim krajem. Podczas prezydentury Joe Bidena, który nawoływał w 2019 roku do uczynienia z sojusznika „pariasa” – „obraził tym śmiertelnie saudyjskiego księcia Mohammeda ibn Salmana”. Relacje Stanów Zjednoczonych z Arabią Saudyjską zaczęły się załamywać.

 

Chiny

są z kolei największym handlowym partnerem Saudyjczyków.

Pomimo tego, że Arabia Saudyjska oficjalnie nie wspiera Hamasu, w lipcu 2014 roku królestwo ogłosiło przeznaczenie 40 mln dolarów na odbudowę Strefy Gazy. Przy przekazywaniu pieniędzy Hamas szeroko wykorzystuje struktury, działające w ramach systemu hawala (nieformalnego systemu rozliczeń finansowych, opartego na wzajemnych rozliczeniach; transfer środków często odbywa się podczas osobistych spotkań, przez co przepływy pieniężne są trudne do śledzenia).

 

 

Hamas – uzbrojenie brygad bojowych

Tradycyjna piechota Hamasu jest uzbrojona w karabiny szturmowe Kałasznikowa, karabiny M-16, karabiny maszynowe, pociski moździerzowe różnych kalibrów, pociski przeciwpancerne typu PG-29 i PG-7, rakiety przeciwpancerne typu Fagot, Konkurs i Kornet. Bojownicy Brygad Iz ed-Din al-Kassam twierdzą, że posiadają własną produkcję bezzałogowych statków powietrznych (UAV) podobnych do irańskiego Ababil. Ich długość wynosi 3 m, zaś rozpiętość skrzydeł 3,5 m.

Inżynierowie Hamasu twierdzą, iż stworzyli trzy modele: z kamerą telewizyjną, z rakietami i z ładunkiem wybuchowym. 10. lipca 2014 r. stały przedstawiciel Izraela przy ONZ, Ron Prozor powiedział, że w Strefie Gazy skoncentrowanych jest obecnie około 10 tysięcy rakiet. Według izraelskiego Centrum Informacyjnego Badań nad Terroryzmem im. Meira Amita bojownicy w Strefie Gazy posiadają:1/ kilkaset rakiet o zasięgu do 80 km. Są to irańskie rakiety Fajr-5 i M-75, produkowane przez Hamas (w nazwie rakiety litera M to pierwsza litera nazwiska Ibrahima Makadmy, jednego z przywódców bojowników, poległych w 2003 r. a 75 to zasięg – 75 km). 2/ kilka tysięcy pocisków rakietowych o zasięgu do 40 km, w większości domowej roboty pociski 122 mm, niektóre także produkcji chińskiej. 3/ kilka tysięcy rakiet o zasięgu do 20 km (w szczególności 122-mm pociski Grad, głównie produkcji rosyjskiej) oraz domowej roboty rakiety Al-Kassam. 4/ kilkadziesiąt wyprodukowanych w Syrii rakiet ziemia-ziemia M-302 o zasięgu od 90 do 200 km. W marcu 2014 r. Izrael przechwycił 40 takich rakiet na Morzu Czerwonym na statku, płynącym z Iranu.

Ponadto zorganizowano wojskową obronę powietrzną. Opiera się na niedrogich MANPADACH, głównie typu radzieckiego. Wiadomo było także o kompleksie Mutabar-1 z niekierowanymi rakietami. Ze względu na aktywny opór głównego wroga oraz brak środków i zdolności do działania Brygady Izz ad-Din al-Kassam nie posiadają pojazdów opancerzonych. Ponieważ brak Hamasowi transporterów opancerzonych i bojowych wozów piechoty, transport i wsparcie ogniowe piechoty realizowane jest pojazdami użytkowymi. W lokalnych warsztatach montowane są shahidmobile z uzbrojeniem karabinowym. Na tej samej podstawie można używać także innych broni palnych. Motocykle służą jako lekki środek transportu. Przełom w tworzeniu przeróbek w samochodach cywilnych i motocyklach zapewniły jednostki inżynieryjne brygad.

W niedawnym ataku wykorzystano zupełnie nowy sposób zwiększenia mobilności. Bojownicy palestyńscy dotarli do niektórych izraelskich celów za pomocą paralotniarzy. Wykorzystano komercyjne samoloty jedno- i dwumiejscowe. Ich cechy okazały się wystarczające, aby przebić się przez izraelską obronę powietrzną.  Jako statki desantowe wykorzystywano łodzie motorowe. Do celów rozpoznania i ataków powietrznych wojskowe skrzydło Hamasu wykorzystywało małe bezzałogowe statki powietrzne, prawdopodobnie także pochodzące z rynku komercyjnego lub wykonane niezależnie z dostępnych komponentów. Szeroko rozpowszechniane były filmy, przedstawiające amunicję zrzucaną na izraelski czołg i posterunek graniczny. W obu przypadkach UAV-y bez przeszkód zbliżyły się do celu, oddały strzały i odleciały. Używano i nadal używa się pełnej amunicji krążącej. Uważa się, że bezzałogowe statki powietrzne z głowicą bojową powstały i zostały wyprodukowane przy udziale przedsiębiorstw zagranicznych. Główną siłą uderzeniową Brygad Izz al-Din al-Kassam, która od wielu lat wyrządza Izraelowi znaczne szkody, jest artyleria rakietowa. W służbie znajduje się szeroka gama różnych rakiet niekierowanych. Przede wszystkim znane są produkty z serii Kassam. Są to proste domowe konstrukcje, wykonane dosłownie ze złomu. Palestyńskie podziemne warsztaty produkują kilka rodzajów takich rakiet o różnych kalibrach i różnych charakterystykach. Co ciekawe, z biegiem czasu jakość produkcji, a co za tym idzie – skuteczność – stopniowo wzrasta. (Cdn.)

Roman Boryczko,

 listopad 2023

 

Za:

Cyryl Rajabow: https://topwar.ru-voennyj-potencial-dvizhenija-hamas.html