Wielki wizjoner Lyndon LaRouche i rosyjska szkoła ekonomii
Mafiosi polityczni są z natury kosmopolityczni, dlatego ich domeną jest tworzenie imperiów, gdzie czują się najlepiej, bowiem im umożliwia bezkarne prowadzenie działalności polityczno-kryminalnej. W koloniach zawsze byli bezkarni. W okresie kolonialnym przejęli władzę prawie nad całym światem, który obecnie im się wymyka spod neokolonialnej kontroli. Na drodze stanęły Chiny, a także Rosja, na jaką zawsze mieli ochotę, na jej kolonialną eksploatację… Rosja to światowy sezam.
Obecna polityka gospodarcza Rosji została ukształtowana przez wpływowego amerykańskiego dysydenta, wielkiego wizjonera, który sprzedał Reaganowi pomysł „gwiezdnych wojen”. Rosjanie dobrze o tym wiedzieli, lecz nawiązali z nim współpracę. Stanęli ponad wiedząc, że projekt „gwiezdnych wojen”, nie był powodem upadku ZSRR, tylko martwa struktura, podobnie jak teraz w Bolszewii Amerykańskiej.
Lyndon LaRouche był wielkim wizjonerem i myślicielem. Rosjanie uważają go za największego myśliciela i wizjonera XX i początku XXI wieku.
11. września 2022 roku genialny rosyjski ekonomista, wielki strateg i czołowy architekt wyłaniającej się nowej wielobiegunowej architektury finansowej, Siergiej Juriewicz Głaziew, wygłosił niezwykłe przemówienie, upamiętniające życie i twórczość swojego przyjaciela i sojusznika, Lyndona LaRouche’a (1922-2019), którego setne urodziny obchodzono 8. września.
W mocnym, 13-minutowym przemówieniu, Siergiej Juriewicz Głaziew przedstawił podstawowe przyczyny obecnego, rozwijającego się systemowego załamania finansowego, rozdzierającego świat atlantycki, który jego zmarły amerykański przyjaciel przewidział ponad 30 lat temu. Następnie przedstawił dynamiczny program globalnego ożywienia i reformy globalizacji, który przybrał formę integracji Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej z „Euroazjatyckim mostem lądowym” oraz szerszego programu Nowego Jedwabnego Szlaku, który został po raz pierwszy przedstawiony przez Chiny w 2013 roku, a który opracował i przedstawił Lyndon LaRouche już w 1994 roku.
Poglądy Siergieja Juriewicza Głaziewa są zakorzenione w starym i potężnym nurcie intelektualnym, który wywodzi się z silnej w Rosji tradycji, opartej na kredycie państwowym, suwerenności narodowej, infrastrukturze na dużą skalę, postępie naukowym i współpracy korzystnej dla wszystkich.
Ta szkoła ekonomii tętniła życiem w czasach cara Aleksandra II w nurcie nacjonalistycznych mężów stanu, którzy w drugiej połowie XIX wieku zyskali na znaczeniu. Najbardziej godną uwagi była tu postać wielkiego rosyjskiego ministra finansów i pierwszego premiera, Siergieja Juliewicza Witte, który stał na czele budowy Kolei Transsyberyjskiej. Wyobrażał on sobie system banków państwowych i globalne sieci kolejowe, rozciągające się przez Azję, Europę i obie Ameryki przez Cieśninę Beringa.
W XX wieku szkoła ta została przerwana przez bolszewicką rewolucję kolorową, finansowaną przez atlantyckich finansowych oligarchów, a przeprowadzoną przez agentów obcych wywiadów. Atoli została wskrzeszona przez wielkiego rosyjskiego biogeochemika i wielkiego myśliciela z Akademii Nauk, Władimira Iwanowicza Wiernadskiego (1863-1945).
Ironią jest fakt, iż ta szkoła ekonomii zastosowała system, niegdyś znany jako „system amerykański”, zaproponowany przez Henry Clay’a – wielkiego polityka, Friedricha Lista, Henry C. Carey’a i Abrahama Lincolna w kontekście eurazjatyckim. Ich inspiracją była postać naukowca-męża stanu Gottfrieda Leibniza (1646-1716), który nie tylko wynalazł „naukę ekonomiczną” w postaci swoich dzieł: Społeczeństwo i ekonomia (1671) i O ustanowieniu Towarzystwa Sztuki i Nauki (1672), ale także został czołowym doradcą cara Piotra Wielkiego w 1712 roku. W swojej książce So You Wish to Learn All About Economics, opublikowanej w 1984 roku, Lyndon LaRouche określił Leibniza jako twórcę dziedziny ekonomii fizycznej jako gałęzi fizyki.
Leibniz stał się znany jako „Solon Rosji”, kiedy był rosyjskim tajnym radcą sprawiedliwości w latach 1712-1716 i otrzymał zadanie zreformowania całej administracji finansowej i prawnej cesarstwa. Na tym jednak nie poprzestał, ale opracował program pełnej narodowej oceny rozwoju górniczego, mineralogicznego i przemysłowego, którymi kierowały się następne pokolenia rosyjskich budowniczych po jego śmierci.
Chyba najbardziej godne uwagi było zainicjowanie przez Leibniza nowych instytucji naukowych, które zachęcały zarówno do nowych odkryć, jak i do praktycznego zastosowania ich poprzez coraz to nowe formy postępu technologicznego. Najważniejsza z tych organizacji stała się znana jako Rosyjska Akademia Nauk, która ostatecznie powstała w 1725 roku.
Podobnie jak Siergiej Juliewicz Witte, Siergiej Juriewicz Głaziew i Lyndon LaRouche w XIX-XXI wieku, Leibniz ustanowił strategiczną wizję, opierającą się na sojuszu rosyjsko-chińskiego postępu technologicznego i kulturowego, który miał realnie przełamać głęboko zakorzenioną oligarchiczną korupcję w Europie i zapoczątkować nową erę rozumu w dziejach świata.
W pierwszym numerze Wiadomości z Chin, opublikowanym w 1697 roku, Leibniz uważał za jedyny taki plan losu, w jakim ludzka gospodarka powinna oprzeć się na dwóch krajach Europy i Chinach, które są ozdobą Orientu. Chodziło mu o to, aby ludzie najbardziej wykształceni i odlegli od siebie współpracowali na rzecz światowego dobrobytu, aby podnosili poziom życia. Ten program zawsze raził w oczy Imperium Brytyjskie, które jako morskie nigdy nie znosiło potęg lądowych.
Przedstawiany system, który wyewoluował z jednego źródła zarówno w Rosji, jak i w USA, gdzie zarówno Lyndon LaRouche, jak i Głaziew wyłonili się jako współcześni mistrzowie w naszych ciężkich czasach. Chociaż niektórzy mogą chcieć twierdzić bez dowodów, iż Siergiej Juriewicz Głaziew jest po prostu „zwolennikiem Nowoczesnej Teorii Monetarnej”, to jego działania, słowa i orientacja polityczna świadczą o zupełnie innym kierunku. (Cdn.)
Na podstawie artykułu:
opracował Andrzej Filus
