TAJEMNICE MORZA BAŁTYCKIEGO – referat na Międzynarodową Konferencję PHOENIX w Zázrivej, Słowacja – w dniu 17.IX.2022 r.

Morze Bałtyckie jest niewielkim morzem niemal śródlądowym, zajmującym 0,2% areału całego Wszechoceanu Ziemi. Niektórzy nawet twierdzą, że to duże jezioro. Jego powierzchnia to około 415.000 km², objętość około 22.000 km³, długość rozwiniętej linii brzegowej wynosi około 22.000 km. Ponieważ ze wszystkich stron otoczony jest lądem, bywa nazywany Morzem Śródziemnym północnej Europy. Bałtyk wymienia wody jedynie z Morzem Północnym – przez wąskie i płytkie Cieśniny Duńskie: Wielki i Mały Bełt, Sund, Skagerrak, Kattegat. Całkowita wymiana wód w środkowym Bałtyku trwa od 25 do 30 lat. Morze Bałtyckie szeroko rozciąga się z północy na południe na prawie 1300 km, natomiast ze wschodu na zachód jest o ponad połowę krótsze – mierzy około 600 km. Najwęższa część Bałtyku – Zatoka Botnicka – ma około 100 km. Jest przy tym morzem młodym, bo liczy sobie tylko 6000 lat istnienia. Powstało ono częściowo z wód oceanicznych i ze stopionego lodowca skandynawskiego. Jest ono morzem wysłodzonym – jego wody powierzchniowe zawierają od 5‰ chlorku sodu (NaCl) w Zatoce Botnickiej do 30‰ w głębinach środkowego Bałtyku – na wschód od wyspy Bornholm oraz w Cieśninach Duńskich – Bełty, Kattegat i Skagerrak. Wody głębinowe są nieco słodsze i zawierają od 3‰ soli w zatokach Botnickiej i Fińskiej, aż do 8‰ w pd.-zach. akwenach Bałtyku do 20-30‰ w Kattegat i Skagerrak. Bałtyk ma swoje święto – w dniu 22.III przypada Dzień Ochrony Morza Bałtyckiego.

Bałtyk to dom nie tylko dla ptaków, brunatnic i ryb.

W wodzie Bałtyku występują m.in. rdestnice (przeszyta czy grzebieniasta), trawa morska (np. zostera morska), zielenice (sałata morska czy taśma, jadalne po ugotowaniu), brunatnice (zagrożony wyginięciem morszczyn pęcherzykowaty, nawiasem mówiąc 30 lat temu występował na polskim Wybrzeżu Środkowym, dzisiaj już go tam nie ma – można go znaleźć na zachodzie Bałtyku), krasnorosty (widlik, rozróżka).

Pełno jest małż, których muszelki zbieramy na plaży (omułki, sercówki, rogowce bałtyckie, małgwie piaskołazy), skorupiaków (kiełże, krewetki, pąkle i największy – podwój wielki), a także ślimaków, np. wodożytka bałtycka. Zdarzają się meduzy. Najczęściej chełbia modra, zimą – bełtwa włosiennik.

W Bałtyku żyją zarówno ryby morskie, jak i słodkowodne (te najczęściej w zatokach – okonie, płocie, sandacze, szczupaki i leszcze) oraz tzw. dwuśrodowiskowe, które część życia spędzają w wodach słodkich, a część w słonych (łosoś atlantycki, węgorz europejski, troć wędrowna).

Wiele z tych ryb jadamy na co dzień. To szproty, śledzie, dorsze, łososie oraz płastugi (stornia zwana flądrą, gładzica oraz skarp, czyli turbot). Populacje niektórych gatunków są zagrożone, np. dorsze są przeławiane, wskutek czego nie mogą się odrodzić.

W Morzu Bałtyckim występują również mniej znane ryby, takie jak: kur diabeł (jedyny gatunek jadowity), lisica, tasza, iglicznia, wężynka, dobijak i tobiasz. Żyją tu też dwa gatunki minogów: rzeczny i – bardzo rzadki – morski.

W Bałtyku mieszkają: foka szara (szarytka), nerpa (czyli foka obrączkowana) i foka pospolita oraz jedyny waleń – morświn.

Wszystkie te gatunki są pod ochroną. Z ptaków nad Bałtykiem gniazdują m.in. kormorany, alki, nurzyki, łabędzie, mewy oraz kaczki.

Tyle tytułem wstępu, a teraz przejdziemy do wydarzeń, które miały i nadal mają tu miejsce.

Oczywiście nad morzem tym zdarzały się obserwacje UFO, a w jego wodach obserwacje USO. Pierwszą falą obserwacji UFO nad Skandynawią była fala obserwacji „tajemniczych samolotów”, widzianych tam w latach 20. i 30. XX wieku. Samoloty te latały wzdłuż Półwyspu Skandynawskiego z kierunków SW na NE. Wdrożono śledztwo w tej sprawie, ale niczego nie odkryto. „Tajemnicze samoloty” widywano lecące we dnie i w nocy. Podejrzewano, że jest to po prostu „nielegalny ruch lotniczy” – szczególnie szmuglerów, przemycających alkohol na terytorium Szwecji (gdzie już obowiązywała prohibicja), aliści nie udało się złapać nikogo na gorącym uczynku i całą sprawę odłożono ad acta. Dzisiaj jestem pewien, iż rozwiązaniem są loty ćwiczebne z Hamburga w III Rzeszy do Murmańska i/albo Archangielska w ZSRR i z powrotem, realizowane na mocy złowrogiego porozumienia z Rapallo z dnia 16.IV.1922 r.

Druga fala UFO miała miejsce w lecie 1946 roku, kiedy umilkły już echa II wojny światowej. W tym okresie zaobserwowano nad Szwecją i innymi krajami skandynawskimi dziwne obiekty, przypominające kształtem niemieckie pociski odrzutowe A-2/V-1/Fieseler Fi-103  oraz rakietowe pociski balistyczne A-4/V-2. Szwedzi utrzymują, że były to pojazdy Obcych. Osobiście jestem zdania, że były to niemieckie pociski, które odpalano z m.in. polskich brzegów, gdzie znajdowały się poligony tej broni. Były to testy pocisków V-1 i V-2, przeprowadzane przez Armię Czerwoną, która przejęła w sumie 22.000 jednostek tych broni. Celem było poznanie ich możliwości i… zastraszenie krajów skandynawskich, które miały być bazą do przeprowadzenia działań III wojny światowej.

Od tego się zaczęło, a mianowicie – od spadku na terytorium Szwecji 1 pocisku V-2 i 5 pocisków V-1. Zostały one dokładnie wyzbierane i przetransportowano je do Anglii, gdzie poddano je dokładnym badaniom. Tymczasem w lipcu 1946 roku dziwne zjawisko na niebie, tzw. bolid lipcowy, zapoczątkowało drugą falę obserwacji UFO nad Skandynawią…

Najciekawszym incydentem w czasie drugiej fali UFO było wydarzenie na jeziorze Kolmjärv, do którego wpadł tajemnicy pocisk, eksplodował i zasypał odłamkami plażujących tam ludzi. Na szczęście nikomu nic się nie stało. Najdziwniejszym było to, że pocisk był wykonany z materiału przypominającego… sklejkę! Jak się okazuje, niektóre typy pocisków V-1 były robione właśnie ze sklejki i laminatów, szczególnie pod koniec wojny i eksplodując rozpadały się dosłownie na trociny!

Szwedzcy ufolodzy szacują, że przyjęto 997 raportów (stan na rok 1987) na temat obserwacji i incydentów z UFO w czasie tego „rakietowego lata 1946 roku”.

Mapka obserwacji UAP oraz CE z UFO i Obcymi na terenie Pomorza Zachodniego i Odroujścia. Markery niebieskie – większe miejscowości, markery czerwone – miejsca obserwacji i CE.

Tajemniczy balon nad Świnoujściem. W dniu 27.VI.1985 roku, w godzinach 20:30-23:00 CEST nad Świnoujściem zaobserwowano dziwne zjawisko. Nad zachodnim horyzontem pojawiła się dziwna „gwiazda”, która bardzo wolno przesuwała się nad miastem w kierunku wschodnim. Była ona obserwowana przez żołnierzy Wojsk Ochrony Pogranicza i Marynarki Wojennej oraz żołnierzy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Ustalono, że obiekt ten poruszał się na wysokości ok. 7000±200 m i najprawdopodobniej był to balon meteorologiczny, wypuszczony przez Królewski Instytut Meteorologiczny w Drammen w Norwegii. Ale czy na pewno, tego nie wie nikt…

Jako ciekawostki dodam, że podobny obiekt widzieliśmy w lipcu 1967 roku nad Zalewem Szczecińskim w godzinach rannych, w czasie rejsu statkiem wycieczkowym MS Alina ze Szczecina do Świnoujścia. Podobnie jak w powyższym przypadku obiekt był widoczny około 3 godzin. Mógł to być szpiegowski balon, wypuszczony przez NATO.

Podobny „balon” widzieliśmy także we wrześniu 1973 roku nad Tatrami Wysokimi. Obiekt ten przemieszczał się bardzo wolno na wysokości co najmniej 10.000 m, miał kształt trójkąta równoramiennego i świecił kolorem białym. Był on obserwowany z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie przez dwóch zawodowych astronomów: prof. dr hab. Kazimierza Kordylewskiego i prof. dr Zbigniewa Dworaka. Obaj ci uczeni twierdzili, że obiekt ten nie mógł pochodzić z Ziemi.

Ponadto takie „balony” widziano także nad Węgrami, Bułgarią i Jugosławią – także i w tych przypadkach nie udało się zidentyfikować ich przynależności państwowej. Istnieje możliwość, że były to amerykańskie balony zwiadowcze, albo – co jest równie możliwe – sowieckie balony, będące odpowiednikami amerykańskiego programu Farside – odpalania ICBM przy pomocy balonów, które wyciągały pocisk na wysokość 30-40 km i z tej wysokości leciał do celu. Program ten zarzucono pod koniec lat 70. (Cdn.)

 R. K. L.

Za: http://wszechocean.blogspot.com/2022/09/tajemnice-morza-batyckiego.html