„Rewolucja białych róż” zdmuchnęła Prezydenta? (2)

Ze środka głowy Prezesa Jarosława wyszła nowa narracja, że opozycja jest opłacana już nie z Moskwy a przez globalistów – m.in. George’a Sorosa.

Astroturfing – to zjawisko, zdaniem zwolenników PiS, jest powodem, dla którego Polacy uczestniczą w manifestacjach przeciwko reformie sądownictwa. Astroturf to marka trawy, sprzedawanej w USA (chodzi o trawę z trawnika, nie inną) i właśnie do wysiewania trawy autor terminu porównuje inżynierię społeczną, stosowaną w polityce. Z astruturfingiem mamy więc do czynienia, kiedy pozornie oddolne, obywatelskie inicjatywy okazują się doskonale zorganizowanymi manifestacjami politycznymi. Działania, określane mianem astroturfingu, polegają zwykle na udawaniu przez niewielką grupę ludzi rzeszy aktywistów bądź konsumentów. Celem astroturfingu jest wywołanie określonego wrażenia, np. szerokiego poparcia dla danego polityka i jego programu albo dużego zainteresowania pewnym produktem. Zamiarem może być również zyskanie poparcia społecznego dla określonej inicjatywy, lub przeciwnie, zdyskredytowanie jakiejś idei. Gdy Internet nie był jeszcze powszechnie dostępny, działania tego typu sprowadzały się np. do wysyłania dziesiątek listów do redakcji, organizowania pikiet czy inspirowania publikacji.

Jako przykład można podać komentarze, uruchomiane/instalowane w jednym momencie. Pochodzą one z kont prawdziwych osób, mieszkających w Ameryce Południowej, w tym Wenezueli i Chile, a także Afryce, Pakistanie i Korei Południowej. Najczęstszym takim wpisem było: „Precz z kaczorem dyktatorem!”.

Internet drugiej dekady XXI w. to opłaceni trolle, hejterzy, spece od socjotechniki, fake news i taki jest dzisiejszy dyskurs polityczny ludu pracującego miast i wsi! Pewna fundacja o pochodzeniu ukraińskim – Otwarty Dialog – jawnie nawołuje do obalenia rządu. Ludmyla Kozlovska i Bartosz Kramek pojawiają się na zdjęciach z George Sorosem, inicjatywę tę wspierają gen. Dukaczewski i Adam Michnik. I co? I nic!!!

Prawo i Sprawiedliwość wie dobrze, czym to pachnie. Wszak prawie cała uprzywilejowana kasta pookrągłostołowa wspierała kilka lat temu kijowską juntę, w tzw. walce o wolność. Departament Stanu USA przekazał Ukrainie około 5 miliardów dolarów, ale te pieniądze – których wypłata została rozłożona na 20 lat, czyli na długo przed Majdanem – wydano na programy wspierające społeczeństwo obywatelskie i na programy charytatywne – to oczywiście oficjalnie. Faktycznie poszły na zorganizowanie przewrotu. Kijów mamił świat obrazkami babci, co przyniosła do kuchni Majdanu garnek świeżo ugotowanych kartofli, mamy emeryta, co na ochotnika zgarnia śnieg, mamy studentkę, rozdającą upieczone przez nią lepioszki z dekoracją w narodowych barwach. Ale prawda wyglądała inaczej. „Spontanicznie”, samochodami ciężarowymi przywieziono podstawową infrastrukturę, szeregi wojskowych namiotów, scenę, aparaturę nagłaśniającą i własny szpital polowy – które nie zostały przecież przywiezione przez kogoś z własnej daczy czy garażu. Tony drewna i beczki dla ogrzania także trudno nazwać miłosiernym darem kijowian, przyniesionym z solidarności do Majdanu. Przewóz opon samochodowych, które potem palili rebelianci, był oczywiście dobrze zorganizowany. Wybudowanie w ciągu kilku godzin takiej ilości barykad, a potem całymi dniami podtrzymywanie na nich ognia – coś takiego jest możliwe tylko przy udziale sprawnej logistyki i przy dostawach tysięcy starych opon samochodowych. Również utrzymanie stale stojących na linii frontu bojców wymagało ciągłych nakładów finansowych i sowitych wypłat. (Cdn.)

Roman Boryczko