Lichwiarskie pożyczki pieniędzy i zabójstwa w historii

Oto – z polecenia dr Kevina Barretta z USA – prezentujemy świetny artykuł pakistańskiego fizyka i badacza historii, dr Mujahida Kamrana.

„Śmiertelne fakty tutaj ujawnione każą mi się zastanawiać, czy ten potwór, interes, nie pożarł całej rasy ludzkiej…”

Napoleon Bonaparte

„Bank Centralny jest instytucją najbardziej morderczą, wrogą wobec istniejącym zasadom i formie naszej Konstytucji… Uważam, że instytucje bankowe są bardziej niebezpieczne dla naszych swobód niż stałe armie. Już stworzyły zamożną arystokrację, która stanęła przeciw rządowi. Władza emisyjna powinna zostać odebrana bankom i zwrócona ludziom, do których należy. Jeśli Amerykanie kiedykolwiek pozwolą bankom kontrolować emisję ich waluty, najpierw przez inflację, a potem przez deflację, banki i korporacje, które wyrosną wokół nich, pozbawią ich własności, dopóki ich dzieci nie obudzą się bezdomne na kontynencie, który zajmowali ich ojcowie”.

Thomas Jefferson

To już jest, to się stało.

Niektóre z najważniejszych zabójstw w historii ludzkości miały miejsce, gdy przywódcy stali się zagrożeniem dla lichwiarskich pożyczkodawców i położyli kres lichwie lub grozili jej zakończeniem. Współczesne międzynarodowe rodziny bankowe są prawdziwymi spadkobiercami lichwiarzy z czasów starożytnych. Prawdziwy powód, dla którego te zabójstwa są ukrywane w standardowym dyskursie historycznym, leży w fakcie, iż cały współczesny dyskurs historyczny jest kontrolowany przez te rodziny bankierów. Ze względu na niszczący wpływ na społeczeństwo, wynikający z koncentracji bogactwa w kilku rękach, lichwa została surowo zakazana zarówno w islamie, jak i chrześcijaństwie.

Pierwszym znanym zabójstwem jest zamach na Juliusza Cezara (100-44 p.n.e). Zginął on w wieku 55 lat w najbardziej dramatycznym morderstwie, które miało miejsce w rzymskim senacie. Jeśli spojrzysz na oficjalne wyjaśnienie jego zabójstwa, przekonasz się, że został zabity z obawy, iż może koronować się na króla Rzymu lub dlatego, że zlekceważył senat itp. Ale prawdziwy powód został ukryty i nigdy nie jest wymieniany w „oficjalnej” historii.

W niewielkiej książeczce A History of Central Banking and Enslavement of Mankind, opublikowanej w 2014 roku, Stephen Mitford Goodson, który pracował dla South African Reserve Bank, ujawnił prawdziwy powód zabójstwa Juliusza Cezara. Nawiasem mówiąc, Mitford, który stał na czele Partii Zniesienia Podatku Dochodowego i Lichwy w Republice Południowej Afryki, zmarł w tajemniczych okolicznościach w 2018 roku w wieku 70 lat. Istnieje silne podejrzenie, iż on również został zamordowany za zdemaskowanie bankierów oraz walkę z lichwą i podatkiem dochodowym.

Pierwotnie Rzymianie stosowali system barterowy, w którym wykorzystywano bydło. Z biegiem czasu Rzymianie zmienili je na nieregularne bryłki miedzi lub brązu jako pieniądz. Te grudki, znane jako aes rude (szorstki metal), były ważone dla każdej transakcji. Wraz z bogaceniem się Rzymu i rozwojem handlu, skarbiec rzymski zaczął wydawać stemplowany metal (aes signatum), początkowo w postaci sztabek, ważących 3,5 funta każda i niosących wizerunki zwierząt, takich jak krowa, słoń, orzeł, itd. Te tłoczone sztabki, początkowo z miedzi, a następnie z brązu, miały poparcie państwa.
W 289 roku przed Chrystusem zamiast tych 3,5-funtowych sztabek wprowadzono znacznie lżejsze brązowe monety w kształcie dysku, na których podano ich wartość. Ważne jest, aby wartość tych dyskoidów nie opierała się na zawartości metali, ale na prawie – wartość była taka, jaką państwo deklarowało lub stemplowało na nich. W tym sensie monety te były pieniądzem fiducjarnym – ich wartość nie była oparta na faktycznej zawartości metali, ale na tym, co państwo na nich wygrawerowało. Mówiąc słowami Goodsona: „Chociaż pieniądz fiducjarny jest bardzo krytykowany w niektórych kręgach… nie ma w nim nic złego, o ile jest emitowany przez rząd, a nie przez prywatnych bankierów i jest starannie chroniony przed fałszerzami”.

Można przypomnieć, że w swojej głębokiej książce Arth Shastar Kautilia Chanakia poświęcił wiele stron na to, jak postępować z fałszerzami! Na ogół przywódcy rzymscy byli oszczędni i uczciwi. Inflacja była zerowa, ponieważ środki wymiany były ściśle regulowane. Jednak w roku 227 przed Chrystusem miał miejsce głęboko znaczący rozwój, który zniszczył tradycyjny system pieniężny i skorumpował przywódców. W tym roku rzymska arystokracja, elita patrycjuszowska, uzyskała uprawnienia do bicia srebrnych monet. Uprawnienia do bicia rzymskich pieniędzy przeszły wówczas w ręce prywatne. Rzymska elita patrycjuszowska jest prawdziwym prekursorem dzisiejszych międzynarodowych rodzin bankierskich, które między innymi są właścicielami Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych i mają moc drukowania dolarów i pożyczania ich rządowi USA na procent!

Najbardziej niepokojącym przykładem prywatnego pieniądza fiducjarnego jest przypadek patrycjusza, który udał się „do Świątyni Junony Monety (skąd pochodzi słowo pieniądz) i prostym sposobem zamienił worek pełen srebrnych denarów na pięciokrotność pierwotnej wartości dzięki wybiciu na monetach nowej wartości”. W ten sposób, dzięki tak oszukańczej taktyce, pięciokrotnie zwiększył swoje bogactwo!

Ponieważ w Italii były znikome pokłady srebra, armie rzymskie musiały walczyć, aby podbić nowe ziemie, z których można było przywozić srebro! W rezultacie chłopów rzymskich trzeba było powoływać do wojska. Aby zarządzać gospodarstwami, które popadały w biedę, trzeba było importować niewolniczą siłę roboczą z Afryki. Produkcja kukurydzy spadła, a pszenicę trzeba było importować z Afryki Północnej. Powyższe zjawiska były tylko konsekwencją chciwości rzymskich patrycjuszy, którzy bili srebrną monetę. Nieco analogicznie, dzisiaj Stany Zjednoczone, za pomocą swojego petrodolara, toczą za granicą wojny o zasoby ropy i gazu. (Cdn.)

Mujahid Kamran

Tłum. Andrzej Filus