“Leże” Natalii Bażowskiej w Miejscu Projektów “Zachęty”

Szersza publiczność usłyszeć mogła o młodej artystce za sprawą jej wideoperformansu Luna z 2014 roku. Filmowy materiał ukazuje relację między kobietą a dziką wilczycą oraz próby poszukiwania obszarów porozumienia. Widzimy kolejne fazy tego niezwykłego dialogu — od warunkowanej instynktem samozachowawczym obserwacji z dystansu, aż po powodowane uniwersalną potrzebą bliskości międzygatunkowe porozumienie. Autorka mówi, że planowała nakręcenie filmu o wilkach, a bliskość wydarzyła się sama. Piękne formalnie dzieło powstało w lesie — w eksperymentalnej stacji przyrodniczej koło Poznania, (we współpracy ze specjalistą od wilków), a sam performans zdaje się odwracać częstą w wypadku artystów pracujących ze zwierzętami sytuację przenoszenia istot dzikich do miejsc sztuki. Bażowska usiłuje wniknąć w naturalne środowisko, poczuć je, zbadać dotykowo (jak w innym pokazywanym na wystawie filmie Intymność); chodzi jej o empatyczne poznanie świata przyrody, a nie o ujarzmienie czy instrumentalne wykorzystanie jej elementów do stworzenia dzieła.

Z Luną sąsiaduje na wystawie instalacja przestrzenno-dźwiękowa. Widz zaproszony jest do wejścia do sali wypełnionej nakładającymi się na siebie odgłosami wycia wilków, do poczucia miękkości i zapachu leśnej ściółki. Wyłączenie zmysłu wzroku w ciemnym pomieszczeniu pogłębia wrażenie pełnego wniknięcia w stworzony przez Bażowską świat.