Katastrofy w zakładach jądrowych od 1943 roku i ich skutki (2)
PAA (Państwowa Agencja Atomistyki) jest odpowiednikiem krajowym MAEA. Już strona internetowa PAA budzi zdziwienie. Zazwyczaj każda organizacja podaje swój rys historyczny, a tutaj na stronie PAA żadnego śladu o historii agencji, jej prezesach itd. A jest to bardzo interesująca historia.
Publicznie ogłoszona opinia prof. dr med. K. Zakrzewskiego na temat PAA nie pozostawia złudzeń, cyt.: „Fenomenem jest bowiem panika (po katastrofie w Czernobylu) tych wszystkich inżynierów metalurgii, elektrotechników, nauczycieli średnich szkół technicznych, których pezetpeerowskie służby bezpieczeństwa postawiły na nomenklaturowe stanowiska dyrektorów i kierowników polskiej atomistyki. Poczuli oni, z nieomylnym instynktem prostaczków, że znaleźli się między Scyllą ujawnienia swojej niekompetencji a Charybdą ujawnienia swojej niekompetencji”. (Życie Warszawy 1991, nr 121).Jednocześnie rząd przypomniał uchwałę Nr 256/64 Rady Ministrów z 29. sierpnia 1964 r. której punkt 2. mówił, cyt.:
„Informacje dotyczące skażeń promieniotwórczych oraz wyniki pomiarów skażeń, nie mogą być publikowane ani rozpowszechniane bez zgody pełnomocnika Rządu d/s wykorzystania Energii Jądrowej.”
Nie nalazłem żadnych aktów prawnych, uchylających tą uchwałę. A przypominam, minęło już 21 lat od zmiany ustroju.
Wypada także przypomnieć, że Państwowa Agencja Atomistyki jest wytworem stanu wojennego z 17. stycznia 1982 r. ale statut tej instytucji został uchwalony dopiero 23. lutego 1987 roku (Uchwała Rady Ministrów Nr 20/87). A więc przypominam, powołano agencję mającą za zadanie kontrolować budowę elektrowni atomowej, a statut jej uchwalono 5 lat po rozpoczęciu budowy i rok po katastrofie w Czernobylu.
Z jakością prac tej agendy, można się zapoznać dokładniej w raporcie Katastrofa w Czernobylu a Polska, GTN 1992. Podam tylko, że to nasi PT Experci z PAA chcieli oprzeć monitoring skażenia radioaktywnego Polski na 6 minikomputerach marki Amstrad 6128, tj. na… odpowiedniku maszyny do pisania.
(Raport Polska a katastrofa w Czernobylu – 5 lat, GTN, Gdańsk 1992)
Katastrofa w Fukushimie potwierdziła działania dezinformujące PAA. Tzw. raporty dzienne, dokonywanych rzekomo pomiarów skażenia radioaktywnego, po katastrofie w Fukushimie były zaniżane o ok. milion razy. W Niemczech mierzono skażenie wielkości do 200-20 Bq/m3 a PAA podawała kilka milibeqereli/m3. Taka różnica dyskwalifikuje autorów pomiarów.
Nigdy też PAA nie podała wzorów, na jakich podstawie rzekomo dokonywała obliczeń dawki, jaką otrzymują Polacy.
Te uwarunkowania spowodowały, że generalnie wiedza na temat wpływu promieniowania na organizmy żywe, jest w Polsce bardzo mała. Do absurdu doszła po katastrofie w Czernobylu, kiedy to wprowadzono na wyższych uczelniach nowy przedmiot: ochronę przed promieniowaniem jonizującym a podręczniki i skrypty pisali ludzie, którzy nigdy nie widzieli chorego z chorobą popromienną, ani nie pracowali przy budowie elektrowni atomowej, przepisując bezmyślnie rosyjskie wydania skryptów z wczesnych lat 50. XX w., np. na Politechnice Gdańskiej.
Taka sytuacja, panująca w całej Europie Środkowej i Wschodniej, spowodowała, że w 1997 roku powstał Europejski Komitet Ryzyka Promieniotwórczego – EKRP przy Parlamencie Europejskim. Już pierwsze prace Komitetu zaowocowały podniesieniem ryzyka zgonu na raka, na skutek otrzymania dawki jednego rema. Obecnie przyjmuje się, że dojdzie do 56 dodatkowych zgonów na raka na 10000 osób, które otrzymały dawkę 1 rema, a nie jak poprzednio uważano – 1,2 zgonów.
Podjęte ustalenia wpływu radiacji na organizmy żywe zmieniły ocenę skutków katastrofy w Czernobylu. Obecnie ocenia się, iż z powodu tej katastrofy w Europie umarło (bez Francji, Hiszpanii i Portugalii) dodatkowo na raka ponad 490 000 ludzi plus 19 000 dodatkowych zgonów na białaczki, a nie jak podaje np. prof. Zb. Jaworowski (CLOR) – „31 zabitych”.
Podawany życiorys np. w Wikipedii (a więc oficjalny) prof. Jaworowskiego zawiera istotną lukę, pomiędzy 1948 rokiem – kiedy to studiował w Krakowie – a latami 80., kiedy pojawił się przy boku gen. Jaruzelskiego. Brak jakiejkolwiek wzmianki, w jakim szpitalu, przychodni czy uczelni pracował, brak publikacji naukowych.
Generalnie te wszystkie eksperymenty z materiałami promieniotwórczymi wg EKRP tzw. wybuchy doświadczalne czy pociski ze zubożonym uranem, spowodowały dodatkowo 61 600 000 zgonów na raka, 1 730 600 zmarłych niemowląt oraz 1 900 000 martwych płodów. Czyli były zbliżone do podawanych w Polsce w latach 1990.
W 1957 roku na zlecenie Amerykańskiej Komisji Energii Atomowej powstał Raport WASH-1400, zwany popularnie Raportem Rassmusena. Raport ten, po szczegółowej analizie dotychczasowych awarii podawał, że statystycznie co 5 lat może dojść na świecie do największej projektowej awarii stopienia rdzenia.
W minionym okresie ok. 70 lat doszło do 16 katastrof stopienia rdzenia reaktora, tj. jeden wypadek na 4,5 roku.
Znane wypadki w elektrowniach jądrowych
I. We wrześniu 1944 r. w USA w laboratorium w stanie Tennessee nastąpił wybuch w urządzeniu do wzbogacaniu uranu. Dwie osoby zginęły, pięć odniosło ciężkie rany.
II. W latach 1943-46 (Semipatałyńsk, ob. Kazachstan) około 10 000 osób ucierpiało z powodu skażenia radioaktywnego w rejonie sowieckiego ośrodka prób nuklearnych. Testowano tutaj pierwszą radziecką bombę A i przeprowadzano liczne próby nuklearne w atmosferze.
http://www.eioba.pl/a/33mj/katastrofy-nuklearne
III. 19. lipca 1948 r. w ZSRR w obwodzie czelabińskim na Uralu (tzw. tajny obiekt A, kombinatu Majak-Latarnia) zbyt małe chłodzenie reaktora doprowadziło do jego częściowego stopienia. Napromieniowany został cały personel i żołnierze, uczestniczący w likwidacji awarii. Liczba poszkodowanych jest nieznana. (cdn.)
Jerzy Jaśkowski, Wawrzyniec Wawrzyniak
(Umieszczam materiał przeglądowy ze względu na TOTALNĄ blokadę takich danych w mediach oficjalnych. Tekst przejrzałem krytycznie. M. Dakowski)
Za: http://dakowski.pl//index.php?option=com_content&task=view&id=9095&Itemid=44