Ukraińskie sny o potędze… (2)

Ukraina w swych nacjonalistycznych namiętnościach i pieniądzach żydowskich oligarchów chce więcej. Chce być w NATO, widzi siebie w Unii Europejskiej.

Brytyjczycy się tym nie martwią, oni w genach mają lichwę i kupiectwo. Sprzedali Polskę, sprzedadzą wkrótce Ukrainę, a ta za wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych zapłaci trzykrotnie. Ukraina zawrze sojusz z Wielką Brytanią, a niejako od niechcenia z Polską. Pomimo to Rosja kontynuuje rozmowy z państwami Zachodu. Po uzyskaniu odmownej odpowiedzi od USA w sprawie żądanych przez Kreml gwarancji bezpieczeństwa, prośby o ustosunkowanie się do sprawy wyśle do państw NATO i OBWE.

Podstawą wypracowania obecnej polityki UE było to, iż działania Moskwy względem swojego sąsiada naruszyły zasady Aktu Końcowego KBWE z Helsinek od 1975 r., jak również Karty Narodów Zjednoczonych. Równolegle toczono rozmowy o utworzeniu międzynarodowej grupy kontaktowej w sprawie Ukrainy, której pomysłodawczynią była odchodząca już z polityki Angela Merkel. Głównym zadaniem owej grupy kontaktowej była realizacja bezpośredniego dialogu politycznego rosyjsko-ukraińskiego, ponieważ Rosja stanowczo odmawia współpracy z niestabilnym, żyjącym ułudą, kijowskim rządem przejściowym, nazywając go juntą.

Równocześnie istniało przekonanie, iż rozwiązanie konfliktów (Krym, zbuntowane republiki, a dziś żądania Ukrainy o szerokiej autonomii militarnej pod nosem Moskwy) jest możliwe tylko w porozumieniu z Moskwą i przy jej zgodzie. Nikt o zdrowych zmysłach w Europie (oprócz efemerydy, jaką jest polityka Polin), patrząc na konflikt rosyjsko-ukraiński nie życzy sobie, by nie został on rozwiązany pokojowo, by potem stać się częścią większego konfliktu międzynarodowego.

To m.in. wyjaśnia fakt, dlaczego wspólnota zachodnia stanowczo odmówiła Ukrainie pomocy o  charakterze militarnym. Podstawowym motywem działania wspólnoty zachodniej wobec rozwiązania konfliktu rosyjsko-ukraińskiego jest przestrzeganie zasad prawa międzynarodowego. Należy również podkreślić, iż wspólnota zachodnia w swojej polityce rozwiązania konfliktu zastrzega sobie rolę wspomagającą, uświadamiając Moskwie oraz Kijowowi, że są one odpowiedzialne za rozstrzygnięcie tej sytuacji konfliktowej.

Równocześnie nie sposób nie zauważyć, iż sojusz Kijów-Warszawa-Londyn stanowi w swej wizji  niejako pewną kontrę wobec działań reszty Europy. W szczególności zaś Niemiec. Ukraina ma nieukrywane pretensje o zbytnią uległość Berlina wobec Rosji oraz niechęć nie tylko do przekazania jakiegoś wymiernego wsparcia, ale także o blokowanie reakcji reszty Zachodu. Anglosasów z Wielkiej Brytanii wiąże już tylko marzenie o wielkości Imperium – resztę intryg i spisków zaczynają dokonywać na swój własny rachunek. Polska również od dłuższego czasu współpracuje z Brytyjczykami w sprawie Ukrainy, nawołując także do bardziej stanowczej reakcji wobec Moskwy. Samobójstwo w ataku z szabelką na czołgi. Rosja ma zupełnie mocarstwowe prawo do działania na skalę swojej wielkości, czy się to Polsce podoba, czy nie. USA zaś w swej pysze doprowadziły własną gospodarkę do całkowitej ruiny. USA są odpowiedzialne za operację militarną Covid-19 i za utrzymywanie światowego zamrożenia rynków i globalnej ekonomii. Kruchy lód miał się załamać pod nami wszystkimi, ku chwale szalonych nazistów i okultystów z Wall Street, a jak widać grzebie wpierw w biedzie samych Amerykanów.

Federacja Rosyjska weszła do drużyny rozgrywających i stawia warunki nie do odrzucenia. Rosja chce czystego przedpola, Rosja chce spokoju i pełnego oddechu w Europie. „Jeśli NATO opuści Europę Wschodnią, nie formalnie, ale z wycofaniem baz zewsząd, w tym z krajów bałtyckich, to jest to koniec Sojuszu. Jeśli Amerykanie wycofają swoje bazy nuklearne z Europy, to koniec NATO. Dla Stanów Zjednoczonych jest to realizacja porozumień mieńskich przez Kijów. Doprowadzi to do najsilniejszej katastrofy wewnętrznej i kryzysu politycznego. Ale niezastosowanie się do tego doprowadzi do gorszych konsekwencji i to jest ich tragedia”.

Stany Zjednoczone stoją przed wyborem pomiędzy ustępstwami wobec Federacji Rosyjskiej po rozpadzie NATO – a starciem z rosyjską reakcją na nieprzestrzeganie wymogów bezpieczeństwa. Która z dróg jest gorsza dla Ameryki?

Roman Boryczko,

luty 2022