Ukraina cyfrowa nie dla Ukraińców! (4)
Reżim traktatowy jest ustanawiany wyłącznie na zasadzie dobrowolności. Ustawa nr 7251, która została przyjęta przez Radę Najwyższą 1. lipca i oczekuje na podpis prezydenta, wprowadza nowe podstawy do odwołania: a/ nieobecność pracownika w miejscu pracy przez ponad cztery miesiące, b/ niemożność zapewnienia pracownikowi pracy z powodu zniszczenia przedsiębiorstwa, zakładów produkcyjnych lub środków produkcji w wyniku działań wojennych, c/ śmierć pracownika lub pracodawcy. Pracownik ma również pierwszeństwo powrotu do pracy w przypadku wznowienia pracy przedsiębiorstwa. Ta sama ustawa wprowadza także tymczasowe zmiany, które będą obowiązywać w czasie wojny. Pracodawca może zgłaszać zmiany warunków pracy przez e-mail lub komunikatory i podpisywać je kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Odwołuje się normę prawa nr 7160, przyjętą przez deputowanych ludowych w marcu, dotyczącą możliwości wydłużenia czasu pracy z 40 godzin do 60 godzin tygodniowo dla wszystkich pracowników. W nowej ustawie pozostaje ona tylko dla pracowników infrastruktury krytycznej, z proporcjonalnym wzrostem wynagrodzeń. Wcześniej rozkazy musiały być wydawane na papierze. Pracodawca musi zapewnić obowiązkowy, bezpłatny urlop dla osób wewnętrznie przesiedlonych oraz tych, którzy wyjechali za granicę. Czas trwania – do 90 dni.
Członkowie europejskich i światowych związków zawodowych wzywają prezydenta Zełenskiego do zastosowania prezydenckiego weta wobec nowo przyjętych kontrowersyjnych ustaw 5371 i 5161. Według lewicy światowej ustawy 5161 i 5371 wprowadzają „umowy śmieciowe”. Członkowie europejskich i światowych związków zawodowych obawiają się, że ewentualne wprowadzenie w życie tych regulacji spowoduje faktyczne zniesienie istotnej części praw pracowniczych i niektórych z ostatnich, wciąż istniejących, zabezpieczeń chroniących, pracowników przed arbitralnymi działaniami pracodawców, jakie stały się coraz częstsze w czasie wojny i spowolnienia gospodarczego.
Dla pracowników „uproszczony system” będzie oznaczał samowolne zwolnienia, pracę w nadgodzinach z nieuzasadnionych przyczyn lub ignorowanie układów zbiorowych w zakresie wypłaty wynagrodzeń. Zagrozi on również dotychczasowym możliwościom w zakresie zrzeszania się pracowników i obrony swoich praw za pośrednictwem związków zawodowych. Ustawy zostały ostro skrytykowane zarówno przez ukraińskie, jak i międzynarodowe związki zawodowe, pogłębią bowiem nierówności i utrudnią dialog społeczny.
Co więcej, może to również osłabić perspektywy Ukrainy na integrację europejską. Komisja parlamentarna ds. integracji Ukrainy z Unią Europejską uznała ustawę 5371 za niezgodną z minimalnymi standardami społecznymi, zawartymi w Europejskiej Umowie Stowarzyszeniowej. Nie jest ona także zgodna z konwencjami Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). Nie spełnia szeregu minimalnych standardów, zapisanych w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, Europejskiej Karcie Społecznej (zrewidowanej) i innych przepisach UE. Nowe prawo narusza również standardy, określone w konwencjach MOP nr 132, nr 135, nr 158, a nawet w konwencji założycielskiej nr 1 (1919), dotyczącej ograniczenia czasu pracy w zakładach przemysłowych do 8 godzin dziennie i 48 godzin tygodniowo. Przyszła Ukraina ma być źródłem nieustającego szczęścia i dobrobytu dla jej mieszkańców. Ukraina ma być małym, dostatnim krajem ludzi majętnych, wykształconych, na poziomie, światowców bywających na salonach, niemających kompleksów przed manifestowaniem swego bogactwa.
Co więc z dziesiątkami milionów niewykwalifikowanych, pompowanych banderowskim nacjonalizmem mieszkańców wsi i małych miasteczek? Większość będzie zmuszona do emigracji zarobkowej i przesiedlenia – jak widzimy z autopsji – psując Polskę, tworząc w niej podwaliny dwunarodowego, sztucznego tworu wiecznych konfliktów, a być może wojny domowej. Wielcy tego chcą? Bandera tolerowany już w Polsce, biednej, zadłużonej Polsce, której ci „goście” będą ciążyć. Czy plany jednak się zdematerializują?
Roman Boryczko,
sierpień 2022
