Angelita  Huenuman

 

W dolinie Pocuno

tam gdzie szaleje morski wiatr

gdzie deszcz odżywia mchy

mieszka Angelita Huenuman

Pośród dębów janowca i leszczyn

otoczona zapachem fuksji

mieszka Angelita Huenuman

Strzeżona przez pięć psów

opuszczona przez jedynego syna

jest prosta jak jej chata

wokół której kręci się ten świat

W jej żyłach płynie krew czerwona

jak kwiaty copihue

Łapiąc światło przez okno

tka Angelita swoje życie

Jej ręce tańczą pośród konopi

jak skrzydła dzikiego ptaka

Kwiaty które wyszywa

są tak żywe że wydają z siebie zapach

 

W twoich tkaninach, Angelita,

kryje się czas łzy i pot

Twoje ręce są anonimowymi rękami

mojego tworzącego ludu

Po miesiącach pracy

twój koc szuka nabywcy

i jak ptak zamknięty w klatce

śpiewa dla tego kto da najwięcej

 

Angelitę Huenuman Victor i Joana Jara poznali w czasie swoich podróży po Chile.

 

Pytania o Puerto Montt

(Preguntas por Puerto Montt)

 

Chcę zapytać co się stało

z tobą co z nim

co z tobą że zostałeś sam

co z nim umierającym z pytaniem na ustach

Umarł nie wiedząc dlaczego

przedziurawili mu pierś

kiedy walczył o prawo

by mieć własny kąt

Trzeba być bardzo nieszczęśliwym

żeby kazać strzelać

wiedząc jak uniknąć

tak okrutnej jatki

Puerto Montt, och, Puerto Montt

Pan musi mi odpowiedzieć,

panie Perez Zujović

dlaczego do bezbronnych mieszkańców

przemówiliście ogniem

Zujović zakrył

swoje sumienie całunem

i nie obmyją jego rąk

wszystkie deszcze południa

 

Piosenka ta oskarża ministra spraw wewnętrznych Pereza Zujovića  o masakrę w wiosce Puerto Montt 9. marca 1969 roku, kiedy to 250 policjantów otoczyło 100 bezdomnych wieśniaków, próbujących założyć tam osadę. Domy zostały spalone, a większość ludzi zamordowana.

  

Pamiętam cię Amando

(Te recuerdo Amanda)

 

Pamiętam cię Amando

jak biegłaś po mokrej ulicy

w kierunku fabryki

gdzie pracował Manuel.

Ten szeroki uśmiech

i włosy mokre od deszczu,

nic nie mogło cię zatrzymać,

kiedy biegłaś go spotkać…

To tylko pięć minut,

całe życie zamknięte

w pięciu minutach,

wyje syrena,

czas wracać do pracy,

a ty biegnąc oświetlasz

mokrą ulicę

i przez pięć minut jesteś kwiatem.

A on skrył się w górach,

on który nikogo nie skrzywdził

skrył się w górach

i po pięciu minutach było po wszystkim.

Syrena nawoływała

by wracać do pracy.

Ale wielu nie wróciło

i był między nimi Manuel.

To tylko pięć minut,

całe życie zamknięte

w pięciu minutach,

wyje syrena,

czas wracać do pracy,

a ty biegnąc oświetlasz

mokrą ulicę

i przez pięć minut jesteś kwiatem.

 

Jara napisał tę piosenkę, kiedy dowiedział się, że jego córeczka ma cukrzycę. Przedstawia wyidealizowany obraz związku swoich rodziców, Amandy i Manuela. Można przypuszczać, że tak właśnie chciałby, by jego matka zachowała się w momencie śmierci ojca.

 

                                                                                                                                                                       

                                                                                                                                         Victor Jara

(z hiszpańskiego przełożył i skomentował: Piotr Madej)

http://cia.media.pl/zmarl_piotr_madej

Piotr Madej znany był głównie jako tłumacz z j. angielskiego. Niewiele osób wie, iż przekładał również z hiszpańskiego [red.].