Paryż – koniec czasu pokoju?

Wczorajszy wieczór na długo pozostanie w pamięci mieszkańców Paryża, jak i ludzi, którzy przed telewizorami czy w mediach społecznościowych śledzili koszmar i dynamikę zdarzeń. Grupa uderzeniowa terrorystów o perfekcyjnym przeszkoleniu wojskowym, zdeterminowana i gotowa na śmierć, atakuje wcześniej wybrane cele. Skutek ataków ma być jeden – jak największa liczba ofiar po stronie cywilów – zabitych z broni automatycznej i rzucanych granatów, zabici i ranni na wskutek paniki tłumu (wybrane miejsca były dużymi skupiskami rozrywkowymi: stadion, sala koncertowa, klub, popularne ulice stolicy Francji). Podwójny wybuch na Stade de France, zdetonowany przez zamachowców-samobójców rozpoczął godziny grozy. Celem zamachowców był sam stadion a na trybunach kilkanaście tysięcy kibiców. Wybuchy spowodowałyby panikę i stratowanie wielu osób  – tak się jednak na szczęście nie stało. Kolejna komórka, uzbrojona w broń automatyczną atakuje spacerujących po deptakach i siedzących w kawiarniach, zadowolonych z życia Paryżan. Strzelają metodycznie, nie marnując kul – efekt ma być jeden: jak najwięcej ofiar. 30 osób zginęło w pokazie siły, który miał dowieść, jak łatwo można zorganizować masakrę niewinnych w samym sercu Europy i jak kruche jest bezpieczeństwo Europejczyków, zapatrzonych jedynie w swój dobrobyt, zasobność i szczęście. Mimo tego dobrobytu, którego część przypada również emigrantom z ubogich dzielnic Paryża w postaci zasiłków, aż 20 % młodych „kolorowych” Francuzów przyznaje się do sympatii wobec Państwa Islamskiego (badania ekspertów ds.. antyterroryzmu we Francji, którzy zidentyfikowali 64 podmiejskie osiedla, najbardziej zagrożone radykalizacją. Każde z nich to swoiste getto o wysokim poziomie bezrobocia i równie wysokiej liczbie rozbitych i dysfunkcyjnych rodzin). W  światowym dżihadzie kusi ich prostota przekazu reguł religii islamu, jak i przyzwolenie do zabijania, podane na multimedialnym talerzu. Mimo tak wyraźnych sygnałów, służby francuskie nie są w stanie zapanować nad radykalną religijną mniejszością, która swobodnie podróżuje po Europie, korzystając z możliwości przemieszczania się. Islamiści kpią otwarcie ze swobód i otwartości zachodniej cywilizacji. Mordując satyrycznych rysowników w redakcji „Charlie Hebdo”, którzy narazili się radykałom karykaturami Mahometa, dali jasno do zrozumienia, że czas spokoju bogatych właśnie wkracza w stan otwartego konfliktu. O 4:00 nad ranem dzisiejszego dnia zakończył się koszmar publiczności, zgromadzonej w sali Bataclan na koncercie muzyki heavy-metalowej kalifornijskiego zespołu Eagles of Death Metal. Czterech zamachowców z bronią automatyczną wznosiło okrzyki “Allah Akbar” (arab. “Bóg jest wielki) i “To za Syrię”. Metodycznie rozstrzeliwali wziętych zakładników, którzy nie byli kartą przetargową a jedynie celem eksterminacji. Specjalna jednostka policji nie mogła czekać i nad ranem rozpoczęło się odbijanie zakładników, zakończone niestety śmiercią 100 osób i wysadzeniem się w powietrze samych zamachowców, najprawdopodobniej obywateli Francji. Francuska prokuratura podała, że zleceniodawcy zamachowców z Paryża są na wolności i teraz trwa ich ustalanie. Prezydent Francois Hollande w swoim wystąpieniu przed salą koncertową Bataclan w Paryżu, gdzie zginęło ok. 100 osób, zapowiedział “bezlitosną walkę” z terrorystami. Prezydent oznajmił, iż podjął decyzję o wprowadzeniu stanu wyjątkowego na terytorium całego kraju i zamknięciu granic, jak również o ograniczeniu swobód obywatelskich. Polityka Francji, która jest w konflikcie z islamskimi radykałami, zebrała żniwo wśród cywili, na których krucjatę nałożył radykalny islam. Za bomby, rakiety i niszczenie infrastruktury Państwa Islamskiego – Francja dostała skrytobójcze zamachy. Z rozmów dowódcy Państwa Islamskiego z agentami ISIS na Synaju wynika, że terroryści byli „bardzo zadowoleni” z katastrofy rosyjskiego Airbusa, uznając to za „swój sukces”.  W katastrofie rosyjskiego Airbusa A321 31. października zginęły 224 osoby. Po tym incydencie Federacja Rosyjska ewakuowała z Egiptu 11 tysięcy turystów. To cena za rosyjską ofensywę przeciwko ISIS jak i wsparcie reżimu Baszara al-Asada.

.

Państwo Islamskie powstało z gniewu sunnickich ekstremistów, którzy urośli w siłę  po nieudanych ekspedycjach Stanów Zjednoczonych jak i ich koalicjantów, przewracających względny spokój tamtejszego regionu. Jest nią salaficka organizacja terrorystyczna,  ogłoszona w 2014 roku na terytorium państwowym Iraku i Syrii.  29. czerwca 2014 roku ugrupowanie proklamowało na okupowanych przez siebie  ziemiach  powstanie kalifatu pod nazwą Państwo Islamskie, a za główny cel obrało wprowadzenie prawa koranicznego (szariatu) na zajętych terenach. Ta quasi-struktura finansuje się i komunikuje ze światem, korzystając ze zdobyczy świata zachodniego. PI kontroluje kilkanaście pól naftowych, ulokowanych w dawnych granicach Syrii i Iraku, w tym kilka o istotnym znaczeniu. Odbiorcami ropy są handlarze z Turcji, Jordanii, Syrii i Iranu. Kolejnym intratnym źródłem dochodu jest handel zrabowanymi dziełami sztuki jak i handel niewolnikami czy rozbójnicze wymuszenia dla okupu. Państwa Zatoki Perskiej jak i Turcja są cichymi donatorami skarbca Państwa Islamskiego. Państwo Islamskie, lepiej niż jakakolwiek organizacja terrorystyczna przed nim, zorganizowało drugi front w mediach, a w szczególności w Internecie. Profesjonalnie zainscenizowane wideoklipy pokazują niewiarygodną brutalność samozwańczych wojowników Boga i zniszczenia antycznych miast na Bliskim Wschodzie. Oprócz tego Państwo Islamskie wykorzystuje do celów propagandowych portale społecznościowe i w imieniu Allaha atakuje nawet strony rządowe i media (8. kwietnia 2015 roku miliony widzów francuskiej stacji TV5 Monde zamiast reportaży obejrzały czarny ekran. Wkrótce potem na ekranie pojawiły się propagandowe filmy terrorystycznej organizacji “Państwo Islamskie” (IS): odziane na czarno postacie fetowały wygrane na pustyni bitwy. W tym samym czasie terroryści na facebookowym profilu stacji opublikowali groźbę: kto nie wycofa się z wojny przeciwko Państwu Islamskiemu, ten za to zapłaci). Hakerzy IS zdobywają dostęp do kont na Twitterze i YouTube amerykańskiego centralnego dowództwa. Baner konta YouTube pokazywał przez pewien czas zamaskowaną głowę na czarnym tle ze słowami “Cyber Kalifat” i “I love isis”. Wyświetlano również propagandowy film “Płomienie wojny”). Do Państwa Islamskiego przekonują młodych znający swój fach spece od psychomanipulacji. Kuszą europejskie nastolatki, obiecują czas jak z gier komputerowych i odnalezienie sensu życia. Tak terroryści z ISIS werbują europejskich rekrutów .

Przykład tego, jak szeroko zarzucane są sieci ISIS, stanowi opublikowany przez grupę film, którego głównym motywem jest popularna gra komputerowa Grand Theft Auto. Wideo pokazuje przerobioną wersję gry z terrorystami ISIS w roli głównej. Bohaterowie napadają w niej na amerykańskie wojska, strzelają do zmaltretowanych zwłok policjantów, dobijają niedobitków strzałami w głowę – wszystko to na tle sączącej się z offu bliskowschodniej muzyki i radosnych okrzyków „Allah akbar”. Wymowa jest prosta – i wyrażona w napisach końcowych filmu: “Robimy to samo, co wy w waszych grach – tylko, że my robimy to na polu bitwy”.  Paradoksalnie, mniejszą rolę w rekrutacji bojowników Państwa Islamskiego odgrywa… sam islam. Głównie chodzi o przygodę i rozgłos swoich czynów, co w przypadku powrotu do domów w świecie zachodnim kończy się często więzieniem. Według szacunków na samym tylko Twitterze, ISIS dysponuje armią 45 tysięcy użytkowników, którzy publikują tam zdjęcia, również te brutalne.

To, co stało się w piątek 13. listopada 2015 roku jest przesunięciem frontu walki religijnej na teren Europy. Z milionami uchodźców na jej teren przedostały się tysiące skrajnych islamistów i terrorystów, którzy szkodzą wizerunkowi ludzi uciekających przed wojną, przyklejając wszystkim łatę potencjalnego zagrożenia dla ładu publicznego. Pytanie, czy wszystko to nie jest typową false flag, jest jednym z podstawowych pytań. O dziwo – mało kto je zadaje, a media rosyjskie są absolutnie zgodne w ocenach z zachodnimi!

Zamachy skrajnych islamistów są również „wodą na młyn” wzrostu poparcia dla europejskich populistów i skrajnej prawicy. Retoryka wojny i zagrożenia prowadzi do wzrostu społecznych napięć, a wkrótce do pogromów. Tego chcą ci, których celem jest – zabijać!!!

Roman Boryczko,

14. listopada 2015