Nie chcę słyszeć o rocznicach, za które znów mam się wstydzić, bo to przyzwoite, bo tak nam kazano… (2)

X X X

Amerykańska stacja koncernu Warner Bros – Discovery TVN. Dziennikarka Monika Olejnik w kolejną rocznicę upadlania Polaków zaprosiła do stacji i programu Kropka nad i (TVN24) prof. Barbarę Engelking, kierownika Centrum Badań nad Zagładą Żydów Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Pani Engelking mieszka w Polsce, utrzymuje się z podatków Polaków, pracuje w tak znamienitym miejscu kultury, jakim jest Polska Akademia Nauk, którą społeczeństwo utrzymuje z własnych podatków – w teorii, by krzewić i utrzymywać naród na odpowiednim poziomie cywilizacyjnym. Tymczasem pani Engelking głosi skandaliczne opinie, pisze skandaliczne książki, w których wraz z podobnymi sobie osobami obraża Polaków. Trwa to przez wszystkie kadencje Sejmu, niezależnie od barw partyjnych, zmieniającej się sytuacji geopolitycznej Polski, niezależnie od majętności obywateli, inflacji, kolejnych skandali korupcyjnych. „Żydzi nieprawdopodobnie rozczarowali się co do Polaków w czasie wojny”. „Wydaje mi się, że to rozczarowanie odgrywa pewną rolę, że Polacy po prostu zawiedli”. „Polacy mieli potencjał, by stać się sojusznikami Żydów i można było mieć nadzieję, że będą się inaczej zachowywać, że będą neutralni, że będą życzliwi, że nie będą do tego stopnia wykorzystywać sytuacji i nie będzie tak rozpowszechnionego »szmalcownictwa«. W fałszywej propagandzie może tak wygląda. W rzeczywistości Żydzi tak jak Ci Żydzi w getcie wykazywali się niesamowitą odwagą. (…) Tworzyli sieci pomocowe. Naprawdę byli w dużym stopniu samowystarczalni”. „Atmosfera ulicy była inna”. Polacy patrzyli z zaciekawieniem: „Żydki się palą”.

Owa kobieta ma pełne przyzwolenie rządu Prawa i Sprawiedliwości, jak i całej opozycji parlamentarnej do głoszenia treści, które są publicystyką, są opiniami, które w normalnym, cywilizowanym miejscu głosiłaby na własne ryzyko. Istnieją przepisy prawa mówiące o oszczerstwach, jakie wypowiadane publicznie mogą być przyczynkiem do kłopotów prawnych. Ta kobieta jest urzędnikiem – szefem polskiego Centrum Badań nad Zagładą Żydów Instytutu Filozofii i Socjologii PAN i pomimo skandalicznych i częstych podobnych wypowiedzi nadal pełni ten publiczny urząd i jest opłacana przez polskiego podatnika i nikt nie może jej odwołać. Gdzie jest dyscyplinarny sąd, wytoczony przez rzecznika dyscyplinarnego PAN? Co robi dziś Premier Morawiecki w trybie administracyjnego nadzoru nad przestrzeganiem prawa przez PAN? Co robi prokuratura min. Ziobro w trybie karnym z urzędu? Pozostaje bezczynna, pomimo prawnego obowiązku wszczęcia postępowania w każdym przypadku naruszenia norm etyki, prawa administracyjnego czy karnego? Polska, Polacy, urzędy tego państwa pokazują instytucjom międzynarodowym, iż jesteśmy krajem niepoważnym.

X X X

W całym kraju, okupowanym przez Niemcy hitlerowskie, którego ziemie niegdyś należały do Polski, utworzono dla Żydów czterysta gett. We wrześniu 1939 r. – cztery tygodnie po inwazji na ziemie polskie – wojska niemieckie zajęły Warszawę. Społeczność żydowska Warszawy była największa w Europie. Od pierwszych dni okupacji nazistów Żydzi byli poddawani brutalnym represjom: odbierano im mieszkania i majątek, blokowano im konta bankowe, zmuszano do niewolniczej pracy, zakazano im korzystania z komunikacji miejskiej.

2. października 1940 r. „Gubernator Okręgu Warszawskiego” Ludwig Fischer podpisał zarządzenie o utworzeniu „Żydowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej” na bazie dzielnicy żydowskiej w północnej części miasta. Niemcy uwięzili tam ponad 400 tys. Żydów. Już w połowie listopada dzielnica została odcięta od świata zewnętrznego trzyipółmetrowym murem i drutem kolczastym. Mieszkańcom getta, których wypuszczono na zewnątrz bez zezwolenia, grożono egzekucją na miejscu. „Życie w getcie charakteryzowało się przede wszystkim straszliwym stłoczeniem”. Głód był najczęstszą przyczyną śmierci. Zgodnie z zarządzeniem władz niemieckich dzienna racja żywnościowa mieszkańców getta wynosiła nie więcej niż 184 kcal, Polacy mieli 634 kcal, Niemcy 2310 kcal. Warunki higieniczne były śmiertelne. Gruźlica, dur brzuszny rozprzestrzeniały się szybko. „Każdego ranka przy bramach kamienic leżały ludzkie trupy. Ludzi chowano we wspólnych mogiłach”. Jednocześnie dzielnica żydowska była niemal atrakcją turystyczną dla hitlerowskiego okupanta. Nazistowska organizacja Siła przez Radość (Kraft durch Freude), która zajmowała się organizacją wypoczynku ludności „III Rzeszy”, oferowała wycieczki autokarowe po getcie jak wycieczki do cyrku w poszukiwaniu osobliwości. Grupy wycieczkowe – żołnierze i cywile – są stale przywożeni na cmentarz. Większość z nich nie okazuje nawet sympatii Żydom. Szczególnie interesująca jest szopa, w której w ciągu dnia piętrzą się dziesiątki trupów. (Cdn.)

Roman Boryczko,

kwiecień 2023