Medialna prostytucja

Dziennikarstwo śledcze to żmudna praca nudnego księgowego. Temat możemy wybrać sobie nawet klikając w Google a potem siadasz i ślęczysz przed monitorem, lub stosem kwitów, czekając na dobrych informatorów jak również na łut szczęścia. Z definicji to elita dziennikarska!

Informacje ujawniane przez odważnych dziennikarzy są najbardziej istotne dla nas, czyli opinii publicznej, często przyczyniają się do ujawniania patologii w życiu publicznym, biznesie, intrygach politycznych czy w zwyczajnym życiu, nękanym patologiami. Transparency International zapytała 3 tysiące biznesmenów w 30 krajach o to, jaka metoda czy narzędzie są najskuteczniejsze w walce z korupcją. Najczęściej udzielaną odpowiedzią było: „dziennikarstwo śledcze”. Dziennikarstwo śledcze wiąże się jednak z czytelną niewygodą i ogromnymi kosztami nominalnymi. Co z tego, że potem jest afera i szum, jeśli ktoś musi dziennikarza przez np. rok – czy niekiedy przez lata – utrzymywać. Ile redakcji zgodzi się na długie, często trwające kilka miesięcy śledztwa? Ile redakcji będzie stało murem za dziennikarzem, pozwanym z artykułu 212 Kodeksu Karnego (zniesławienie)? Ilu dziennikarzy będzie gotowych na bycie ciąganymi po sądach w imię wyższego dobra? Ilu nie będzie sarkastycznie powtarzać, że „idei i pasji nie da się włożyć do garnka”?

Upadek dziennikarstwa śledczego jest takim samym procesem jak upadek uczciwości w życiu publicznym, codziennym, rodzinnym… Czy dziennikarz pełni dzisiaj rolę prokuratora? Żurnaliści mają świadomość, iż ich żmudne, aczkolwiek konsekwentne działanie, może zmienić rzeczywistość, a nawet całkowicie rozwiązać zagadkę kryminalną. Dziennikarze powinni mieć też świadomość, że ich praca czasem do cna niszczy człowieka. Jeśli do tego wszystkiego dodamy podsunięty temat, pokaźny plik gotówki i wolną rękę, daną przez koncerny o globalnym kapitale zagranicznym, wychodzi nam nic innego jak świństwo – tyle, że podane na wszelkie możliwe sposoby.

***

Odbiorcy treści, zwani konsumentami, są dziś o niebo bardziej delikatni i przewrażliwieni niż ich odpowiednicy sprzed lat. Społeczeństwo, jak i poszczególne jednostki, nie decydują już o swoim losie, bowiem skutecznie pozbawiły się narzędzi, cedując je na rzecz polityków, służb mundurowych, służb specjalnych jak i globalnych koncernów, które nie tylko dostarczają rozrywki, czy narzędzi do pracy – ale też nas samych skutecznie monitorują, monitorują również po to, byśmy się nie buntowali. 

Jeśli tak postawimy sprawę, to wyłania nam się świat, gdzie wielka nadbudowa czuwa nad zdrowiem psychicznym i jako taką kondycją obywatela, dostarczając mu odpowiednie treści, które go formują i powodują, iż jest w stanie funkcjonować w środowisku coraz większego stresu, wytężonej pracy, problemów rodzinnych, finansowych i wszelkich możliwych kłopotów.

Dziennikarze i serwisy produkujące newsy muszą społeczeństwu dawać bezpieczeństwo, równowagę i spokój, dlatego wszystko to, co widzimy a co wydaje nam się szczere do bólu i przygotowane dla nas z wielką pieczołowitością i starannością, musimy dokładnie oglądać z każdej strony a i nawet wtedy nie wierzyć ślepo we wszystko, co nam się mówi. Treści są zakamuflowanym drogowskazem – uważajmy zatem, gdzie za nimi podążamy! (Cdn.)

 

Roman Boryczko,

 grudzień 2019

 

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

*