Globalistów sny o przyszłości Ukrainy (2)

X X X

Dotychczasowa polityka budżetowa Ukrainy, zarówno przedwojenna, jak i wojenna, jest nieadekwatna do celów i zadań, jakie staną przed krajem po wojnie. Wielkość wydatków publicznych, zakres kompetencji państwa to jedno, gigantyczna dowolność mafii oligarchicznej to inny biegun dyskusji – wymienione czynniki spowalniają gospodarkę, „podsycają” korupcję i „szarą” strefę, zabijają wiarę społeczeństwa we władzę i nadziei ludzi na pomyślną przyszłość w ich kraju. System podatkowy jest toksyczny, nieodpowiedni i nieefektywny. Jest odrzucany przez biznes i społeczeństwo. System podatkowy jest jednym z głównych źródeł korupcji i praktyk dyskryminacyjnych.

Formalne zobowiązania społeczne państwa, wynikające z obowiązujących przepisów prawa, są niewykonalne. Nie przeprowadzono ich przed wojną. Po wojnie tym bardziej nie będzie pieniędzy/środków na ich realizację. Przy takim systemie podatkowym, przy takich podstawach podatkowych, przy takich reżimach kalkulacyjnych i administracyjnych, przy takiej strukturze budżetu – nie da się przejść na reżim szybkiego wzrostu (7-10% rocznie), długoterminowego (co najmniej 20 lat), włącznie ze wzrostem gospodarczym. Nauka i historia gospodarcza potwierdzają tę tezę. Ukraina to bankrut do tego bankrut, chcący się dalej rządzić w sposób kryminalny. 

X X X

Zachodnie koła akademickie, autorzy Raportu CEPR nie podzielają wniosków z bolesnej rzeczywistości Ukrainy jako kraju upadłego. Ich propozycje polityki fiskalnej są oszałamiające i optymistyczne. Wprowadzenie nowych podatków, wzrost wydatków rządowych, likwidacja korzystnych dla mikro biznesu reżimów podatkowych, odrzucenie stawek liniowych, ignorowanie rzeczywistej natury i sposobu funkcjonowania VAT, po prostu bajeczna wiara w silne, praworządne, uczciwe państwo bez korupcji ani żadnych zakusów na takie działanie. Wydaje im się, że stanie się cud i absolutnie nieskuteczny, ślepy zaułek – system zgniłej administracji państwowej – odrodzi się z popiołów zwycięstwa militarnego jako feniks kompetencji i sprawiedliwości. Co innego, gdy futurolodzy i propagandyści rodzą takie historie. Zupełnie inne wymagania stają wobec naukowców. Nauka jest ścisła w metodologii i terminologii. Nie mogą jej poprawić ludzkie pragnienia, zniekształcone przez subiektywne oceny. Autorzy Raportu CEPR popełniają ten nienaukowy grzech. 

Autorzy wizji rozwoju Ukrainy oczami wyobraźni narysowali, iż kraj ma uczciwy, sprawny, kompetentny rząd. Władza świetnie koordynuje swoje działanie w terenie. Organy kontrolne/egzekwujące prawo/sądowe są obiektywne i sumienne. Uczciwość nowych elit, menadżerów poddanych presji dochodowych projektów komercyjnych będzie tak daleko posunięta, że oprze się ślepym zaułkom i korupcji.

X X X

Autorzy Raportu CEPR snują pozytywną wizję szybkiego rozwoju Ukrainy w różowych szkłach. Tak wyobrażają sobie organizację polityki fiskalnej. „Trzeba zacząć od szybkiej restrukturyzacji długu publicznego, który ich zdaniem w 2023 roku wyniesie 100% PKB. 62% z nich należy do wierzycieli zewnętrznych (~ ⅓ międzynarodowe instytucje finansowe, ~ ⅓ – rządy innych krajów, ~ ⅓ – prywatni nabywcy obligacji skarbowych, w tym banki). Znaczna część krajowego długu publicznego należy do ukraińskich banków. Niemożliwe jest prowadzenie polityki fiskalnej, mającej na celu wspieranie powojennej odbudowy, gdy 10% dochodów budżetowych musi być kierowane na obsługę długu publicznego. Po zakończeniu wojny rząd powinien dążyć do umorzenia znacznej części długu (np. w Iraku w latach 2006-08 umorzono 80%), aby uwolnić środki na odbudowę kraju i finansowanie podstawowych funkcji państwa”.

Pierwszym krokiem mogłoby być przedłużenie moratorium na spłatę odsetek i amortyzacji. Nie da się zrestrukturyzować długu krajowego bez destabilizacji banków. Autorzy raportu proponują skoncentrowanie się na wierzycielach zagranicznych. Podkreślają, że „Ukraina w czasie wojny i po wojnie musi dostawać dotacje, a nie oddawać długi i pożyczki. Aby zapewnić stabilność makroekonomiczną, rząd musi unikać deficytu budżetowego, który nie jest wspierany przez pomoc zagraniczną lub inne źródła finansowania, stwarzające minimalne ryzyko dla stabilności makroekonomicznej. Aby zapewnić stabilność cen, rząd nie powinien również wykorzystywać dodruku pieniędzy (seniorażu) jako istotnego źródła dochodów budżetowych.” (Cdn.)

Za:

Jarosław Komańczuk dla https://hvylya.net/

Architektura makroekonomiczna Ukrainy po wojnie. Majątek państwowy i prywatyzacja.

Roman Boryczko,

sierpień 2023